Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 00:27:27



















Επισκέπτες Online: 1222


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






«Θέλω να πιώ όλο το Βόσπορο» - 29/5/1453 -  567 χρόνια μετά
29-05-2020
«Θέλω να πιώ όλο το Βόσπορο» - 29/5/1453 - 567 χρόνια μετά
 

Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές

κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει και στα καντούνια μέσα σε γυρνά

η Πόλη μια παλιά αγαπημένη που συναντάς σε ξένη αγκαλιά

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων με τις βαριές χανούμισσες να ζει

και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων την κούφια μου αλήθεια τη μισή!

Σαν σήμερα πριν από 567 χρόνια, πάρθηκε η Πόλις, ημέρα Τρίτη, την ώρα που ανέτειλε ο ήλιος. Ήταν η τελευταία ανατολή της πρωτεύουσας της Ανατολής και της Ρωμιοσύνης για χίλια χρόνια. Ο Φώτης Κόντογλου γράφει πως μια τέτοια ιστορία δεν υπάρχει χέρι να τη γράψει, κι ας ήτανε κι ο ίδιος ο Όμηρος, που τραγούδησε άλλες ιστορίες των Ελλήνων. Μια τέτοια μέρα, με τόσο πόνο και τόση καταστροφή, ίσως θα έπρεπε, λέει, να τη σκεπάσει η ιστορία, για να μη πονά όποιος τη θυμάται, κι όμως πολλοί δεν την ξέχασαν εδώ και πεντέμισι αιώνες, γιατί τέτοιες ιστορίες δεν καταγράφονται απλά σ’ ένα βιβλίο, αλλά γράφονται στις πλάκες της ανθρώπινης καρδιάς. Αυτή την άλωση της Πόλης, το μαργαριτάρι της Ανατολής, την Πόλη των πόλεων, την Βασιλίδα των πόλεων και των πολιτισμών που για χίλια χρόνια ήταν η ναυαρχίδα όλου του κόσμου, την βλέπουμε σήμερα ατιμασμένη «σε ξένη αγκαλιά» όπως τραγουδά ο ποιητής, και σήμερα ιδιαίτερα η παγκόσμια ιστορία θα καταγράψει την αμετροέπεια και την παγκόσμια αναίδεια του κατακτητή, που δεν έμαθε να σέβεται ιστορίες λαών και πολιτισμών, και εξακολουθεί  να είναι καθ’ έξιν και κατά συρροή, αυτό που ήταν και οι πρόγονοί του! Απλά, ΒΑΡΒΑΡΟΙ!!!

Και μόνο τους χιλιάδες συγγραφείς και ποιητές να μελετήσει κανείς, θα έφτανε να σταθεί με σεβασμό σ’ αυτή την χιλιόχρονη ιστορία, με τα καλά και τα άσχημά της, τα θαύματα μα και τις αμαρτίες της, γιατί θα άξιζε τον κόπο να διδαχτεί ένα τόσο μεγάλο και πλούσιο σε γνώσεις μάθημα. Ένας γνώριμος σε μας ποιητής και ήρωας του Μακεδονικού έπους, ο Κωνσταντίνος Μάνος, που έπεσε ηρωικά με το αεροπλάνο του έξω από το Λαγκαδά, έγραψε το δικό του θρηνητικό τροπάρι για την αγαπημένη Κωνσταντινούπολη:

«Η σκλάβα Πόλη κάθεται στο Βόσπορο και κλαίει

Κι ο φιδωτός ο Βόσπορος την συμπονεί και λέει:

Πες μου κυρά μου ζηλευτή, πεντάμορφη κυρά μου

Γιατί ποτίζεις δάκρυα τα γαλανά νερά μου;

Σαν τ’ είναι που μου ζήτησες κι εγώ να μη στο φέρω;

Μήπως σε λύπησα ο φτωχός και δίχως να το ξέρω

στα κάτασπρα τα πόδια σου δεν πέρασεν ημέρα

που να μη σου φερνα σκυφτός δώρα, απ’ τον κόσμο πέρα.

Τα μύρα της Ανατολής και τα μεταξωτά της

και τα χαλιά τ’ ατίμητα, τα μυριοπλουμιστά της

και της Φραγκιάς τ' ασημικά και τα χρυσά στολίδια

και τ’ άλλα της τα ξακουστά τα τόσα της παιχνίδια,

Πες μου λοιπόν, γιατί μου κλαίς, πεντάμορφη κυρά μου,

 Γιατί ποτίζεις δάκρυα τα γαλανά νερά μου;

-Στα κάτασπρα τα πόδια μου δεν πέρασεν ημέρα

που να μη μούφερνες σκυφτός δώρα απ΄τον κόσμο πέρα,

Μον’ ένα δώρο ολημερίς κι ολονυχτίς προσμένω,

κι ακόμα  δεν μου το φερε το κύμα σου αφρισμένο,

μον’ ένα δώρο λαχταρούν τα μάτια μου και κλαίνε,

ατίμητο στα ατίμητα, που Ελευθεριά το λένε.

Κι ό Βόσπορος που τα’ άκουσε κοιτάζει την κυρά του,

Κι αναστενάζει θλιβερά στα γαλανά νερά του.!!!

Ναι έτσι με τέτοιες μνήμες και αγάπες ζούσαν οι ποιητές κι οι ήρωες.

Εμείς σήμερα ξεχάσαμε ότι πριν από 567 χρόνια αυτή τη Πόλη, ήταν πρωτεύουσα της Ρωμιοσύνης, και στην παγκόσμια ιστορία είμαστε ο μόνος λαός, που ελευθερωθήκαμε αλλά δεν ελευθερώσαμε την Πρωτεύουσά μας, σε σημείο που μετά το 1821 (που τώρα θέλουμε να θυμηθούμε τα 200 χρόνια του), ψάχναμε να βρούμε βολική πρωτεύουσα!!!

Η Πόλης έπεσε, κι έπεσε μήνα Μάιο, τις μέρες που μοσκοβολούσανε οι πασχαλιές κι οι τριανταφυλλιές. Η πόλη γιόρταζε την αγία Θεοδοσία και την ώρα που μπήκανε οι τούρκοι ψέλνανε ακόμα οι ψαλτάδες κι ο λαός. Τους περάσανε όλους από μαχαίρι κι από τότε βαστά η ονομασία «γκιούλ τζαμί» δηλαδή το τζαμί των ρόδων. Μέσα σ' αυτή την εκκλησιά υπάρχει ένα μνημούρι, που έχει πάνω στην πλάκα του τούρκικα γράμματα που λέει:

«Εδώ κείτεται ένας μαθητής του Χριστού», και λένε πως είναι ο τάφος του τελευταίου Αυτοκράτορα.

Κωνσταντίνου του τελευταίου Αυτοκράτορος και των συν αυτώ μαρτυρησάντων, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΉΜΗ.

 

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠAΝΗΣ

 



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium