Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 20:14:11



















Επισκέπτες Online: 1289


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Αναμνήσεις!!!     *Του Τρύφωνα Τσομπάνη
16-03-2021
Αναμνήσεις!!! *Του Τρύφωνα Τσομπάνη
 

Μέρες που είναι η πανδημία δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια για εξόδους και βόλτες, έτσι η αναζήτηση στη βιβλιοθήκη σου φέρνει πάντα κάτι καλό από το παρελθόν. Ψάχνοντας λοιπόν για κάποιο βιβλίο έπεσε στα χέρια μου το ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΗΣ ΛΟΥΤΡΟΠΌΛΕΩΣ ΛΑΓΚΑΔΑ, που εκδόθηκε το 1936, με σκοπό να διαφημίσει την Λουτρόπολή μας.

Η ιστορία τους βέβαια γνωστή σε μένα, αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον η διαφήμιση στην τελευταία σελίδα με το ονόματα των χορηγών της εκδόσεως που ήταν τρείς Λαγκαδιανοί επιχειρηματίες. Ο πρώτος ήταν ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ και η διαφήμιση έγραφε: «ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΑΕΡΙΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ- ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΥ. Συνιστώνται διότι παρασκευάζονται με ύδατα ιαματικών πηγών». Ο Γεώργιος Λαγανόπουλος είχε το εργοστάσιο-οικοτεχνία του στο σημείο που είναι σήμερα η οικοδομή της οικογένειας Θ.Δόνιου, το δε κατάστημα λιανικής πώλησης που ήταν συγχρόνως και πρακτορείο τύπου και περιοδικών βρισκόταν στο σημερινό καφέ belle epoque, ακριβώς δίπλα στο τότε ταβερνάκι του Ρουμάνου.


Ο Λαγανόπουλος είχε το μαγαζί και την οικοτεχνία του περίπου μέχρι το 1942 οπότε σκοτώθηκε σε ατύχημα, καθώς οι Γερμανοί του είχαν επιβάλλει να λειτουργήσει κάποιο παλιό εργοστάσιο οινοποιίας και στη δοκιμή έσκασε η δεξαμενή με άσχημο τέλος για τον κυρ-Γιώργο. Η οικογένεια δεν έμεινε για πολύ στην πόλη αλλά τους βρίσκουμε σήμερα στη Αμερική όπου ζει ο γιός του κ. Χρήστος Λαγανόπουλος, σήμερα 93 ετών, που ζει με το όνειρο να ξαναέρθει στο Λαγκαδά, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, καθώς ο ερχομός του πρό διετίας του ξαναζωντάνεψε τις παλιές αναμνήσεις και τις φιλίες.

Η άλλη διαφήμιση-χορηγία ήταν του «ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ, ΧΡΩΜΟΤΥΠΕIΟΝ, Συγγρού 23-Θεσσαλονίκη» που ήταν και βιβλιοδετείο και σφραγιδοποιείο. Εικάζω ότι πρόκειται για γόνο της γνωστής οικογένειας Παπαγεωργίου.

Η τρίτη διαφήμιση ήταν ενός Εβραίου συμπολίτη μας του Βαρούχ Μουσιών. Η διαφήμιση έγραφε: «ΜΠΑΡΟΥΧ ΜΠΙΝΤΩ ΜΟΥΣΙΩΝ. Εκτελεί συγκοινωνίαν μεταφοράς λοουμένων εκ της πόλεως Λαγκαδά εις Λουτρά από 35πενταετίας, επιδείξας καθ’ όλον αυτό το διάστημα ζήλον και προθυμίαν».

Στάθηκα στο όνομα του Μπαρούχ γιατί η σημερινή μέρα, 15 Μαρτίου, ήταν σημαδιακή και γι’ αυτόν και για τις σαράντα περίπου οικογένειες Εβραίων του Λαγκαδά, γιατί ήταν η τελευταία ημέρα που έβλεπε τον ήλιο του Λαγκαδά. Στις 15 Μαρτίου του 1943 οι Εβραίοι του Λαγκαδά και της Θεσσαλονίκης έπαιρναν το δρόμο για τα κρεματόρια της χιτλερικής Γερμανίας. Οι οικογένειες των Εβραίων της πόλης μας ήταν φιλήσυχοι και εργατικοί άνθρωποι που ασχολούνταν με το εμπόριο και τις μεταφορές, είχαν τα πρώτα ΤΑΧΙ της πόλης μας, αυτά που βλέπουμε σε κάτι παλιές φωτογραφίες των προπολεμικών Λουτρών.

Εφτά χρόνια λοιπόν μετά τη διαφήμιση και τη χορηγία τους στην επιχείρηση των Λουτρών έσβησε το όνομά τους από την ιστορία της πόλης μας. Το γεγονός ότι η Εβραϊκή κοινότητα Λαγκαδά ήταν ακμάζουσα φαίνεται και από το γεγονός ότι είχαν και χάβρα, δηλαδή συναγωγή για τις θρησκευτικές τελετές τους που βρισκόταν στον πεζόδρομο που βρισκόταν παλιά το οδοντιατρείο του Σ. Πόνη. Σαν πιτσιρικάδες πηγαίναμε και παίζαμε στην αυλή του εγκαταλελειμμένου αυτού κτηρίου γιατί μπροστά είχε ένα ευρύχωρο πεζόδρομο και μας αρκούσε για το ποδόσφαιρό μας. Η πληροφορίες που έχω είναι ότι η συναγωγή χτίστηκε με χορηγίες Εβραίων του Λαγκαδά που είχαν ξενιτευτεί στη Γαλλία πριν από τον πόλεμο. Εδώ χάνεται και η ιστορία των συμπολιτών μας Εβραίων που άφησαν την πόλη μας φεύγοντας με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Στα 1996 είχε εκδοθεί ένα βιβλίο από τις εκδόσεις ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ με τίτλο «Πενήντα χρόνια μετά…Οι αναμνήσεις μιας σαλονικιώτισσας εβραίας». Έτσι λοιπόν στις 15 Μαρτίου του 1996 ο Πολιτιστικός Οργανισμός Μυγδονία, στα πλαίσια των λογοτεχνικών βραδινών που είχε καθιερώσει, τιμώντας τη μνήμη των συμπατριωτών Εβραίων που χάθηκαν στο ολοκαύτωμα, κάλεσε τη επιζήσασα του ολοκαυτώματος κ. Ερικα Κούνιο-Αμαρίλιο να μας παρουσιάσει τις αναμνήσεις της από τα κρεματόρια της Γερμανίας. Μαζί της είχε έρθει και μίλησε και ο πρόεδρος της Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης ο κ.Σαλτιέλ. Αείμνηστοι τώρα και οι δύο. Στη εκδήλωση ήταν και παλιοί υπερήλικες Λαγκαδιανοί που άκουγαν με ενδιαφέρον πληροφορίες για την κοινότητα του Λαγκαδά και ξαναζωντάνευαν οι δικές τους θύμισες από την κατοχή και τα γεγονότα. Ήταν μια συγκινητική βραδιά και φορτισμένη ιδιαίτερα για την αείμνηστη κ.Έρικα Κούνιο, και ήταν συγκινητικότερη ακόμη όταν στη φυσαρμόνικά ακούστηκε το τραγούδι:

«Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, με το καθημερινό της φόρεμα, και το χτενάκι στα μαλλιά…Κοπέλες του ’ουσβιτς του Νταχάου κοπέλες, μην είδατε την αγάπη μου; Την είδαμε στην παγερή πλατεία, μ’ έναν αριθμό στο άσπρο της χέρι και κίτρινο άστρο στην καρδιά…».

Τα μάτια όλων είχαν γίνει δυό λίμνες για το κακό και το άδικο, για τους ανθρώπους που έφυγαν τόσο άδικα και ψυχρά. Τότε η κ. Έρικα με όση δύναμη της έμεινε από τη συγκίνηση φώναξε δυνατά: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!

Εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά, το σύνθημα είναι ακόμα επίκαιρο για όλους τους λαούς της γης!!!


Τρύφων Τσομπάνης





 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium