Η Μαρία Ολγα Ζουναροπούλου, μέλος φιλοζωικής οργάνωσης του Δήμου Λαγκαδά, γράφει στο facebook: 

Με πικρα κανω αυτη την αναρτηση....

Διαβασα την αναρτηση του Δημου οτι εγινε συναντηση με τους αρμοδιους φορεις με θεμα τα αδεσποτα.

Συγνωμη Κυριοι οι εθελοντες ΓΙΑΤΙ δεν καλεσθηκαν;;;

Τα δυο φιλοζωικα σωματεια του Δημου γιατι δεν ηταν παρων στη συναντηση;;;

Εθελοντες ειμαστε Κυριοι οχι χρησιμοι ηλιθιοι

Δευτέρα με Πέμπτη είμαστε οι ήρωες που σώζουν με αυτοθυσία δυστυχισμένα ζωακια γιατι σας ξελασπωμενουμε απο τους αγανακτισμενους δημοτες.

Παρασκευή με Κυριακή είμαστε ύποπτοι και επικίνδυνοι που βάζουν σε κίνδυνο ανθρώπους, έχουν προσωπική ατζέντα και χρηματοδοτούνται απο σκοτεινές πηγές.

Το απόλυτο μπάχαλο, ανάλογα με την πολιτική ατζέντα των δημοτικων συμβουλων για το θέμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι σας ενδιαφερει κυρίως να εγκλωβίσετε κάπου τα αδεσποτα. Κάπου όπου δεν θα αναγκάζεστε να τα βλεπετε. Γελάνε πικρά με όλα αυτά οι φιλόζωοι εθελοντές.

Η κατάσταση αυτή δεν τους είναι άγνωστη, είναι αυτό που ζούνε καθημερινά όλη τους την ζωή ή για όσο τουλάχιστον αντέχουν να προσφέρουν στα ζώα.

Μεχρι τωρα οτι κανετε είναι πάντα πρόχειρο, προσωρινό και σχεδόν πάντα στην λογική ότι τα αδέσποτα ενοχλούν.

’ρα τα στοιβάζουμε κάπου οπουδήποτε αρκεί να μην τα βλέπουμε και μας ενοχλούν.

Αλήθεια γνωριζετε τον ακριβη αριθμο των αδεσποτων στο Δημο;;;

Εχει γίνει ποτέ μια επίσημη καταγραφή των αδέσποτων, των κακοποιήσεων, των παράνομων πωλήσεων;;;;

Τα στατιστικα των στειρωσεων τα γνωριζετε τα τελευταια ετη ;;;

Ποιοί καλούνται τόσα χρόνια να διαχειριστούν αυτή την εξωφρενική κατάσταση;

Mε αυτά τα απίστευτα νούμερα ζώων που χρειάζονται περίθαλψη και το Δημο να απουσιάζει σχεδον παντα;;;;

Mα φυσικά οι εθελοντές. Οι άνθρωποι με ευαισθησίες και συνείδηση που δεν μπορούνε να τρώνε στην ταβέρνα ενώ δίπλα τους παρακολουθούνε πεινασμένα αδέσποτα με τα σάλια να τους τρέχουν.

Που δεν θα προσπεράσουν το άρρωστο ή χτυπημένο ζώο αν και γνωρίζουν ότι δεν έχουν να δώσουν τα εκατοντάδες ευρώ που θα τους ζητήσει ο κτηνίατρος.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα αδέσποτα.

Ο τεράστιος όγκος των αδέσποτων δεν είναι διαχειρίσιμος σε όλη την Ελλάδα από τους ελάχιστους εθελοντές. Δεν είναι δυνατόν να είναι.Αυτή είναι η αλήθεια.

Ό,τι καλύτερο μπορούν κάνουν, μέχρι ψυχικής και σωματικής εξαντλήσεως οι περισσότεροι.

Όλα αυτά τα χρόνια έχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται οικονομικά για να βοηθήσουν τα ζώα.

Να καταστρέφεται η ψυχική τους υγεία με την φρίκη που αντικρύζουν καθημερινά.

Να καταλήγουν να ζούνε με πάρα πολλά ζώα, γιατί ειναι δύσκολο να προσπεράσεις το άρρωστο κουτάβι που όμως μετά κανένας δεν θέλησε να υιοθετήσει διότι δεν ήταν ρατσάτο ή γιατί οι συμπολίτες μας τους φορτώνουν ή ακόμα χειρότερα τους εγκαταλείπουν ζώα εκμεταλευόμενοι την ευαισθησία τους.

Έχω δει φιλόζωους να ακούνε χυδαίες προσβολές, να δέχονται μέχρι και σωματική βία απο νοικοκυραίους που πολύ απλά αποφάσισαν οτι τους ανήκει το πεζοδρόμιο, η γειτονιά, το οικοδομικό τετράγωνο και εκεί δεν θα υπάρχουν αδέσποτα αν και η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη πάνω σε αυτό.

Έχω δει φιλόζωους να ακούνε μέχρι και απειλές για την ζωή τους γιατί με θάρρος κατείγγειλαν τον γείτονα που κακοποιούσε το ζώο.

Όποιος δεν είδε άνθρωπο να κλαίει πάνω απο το αδέσποτο που φρόντιζε και του το σκότωσαν με φόλα ενώ γύρω του κρυφογελάνε διάφοροι με τον «τρελό που κάνει έτσι για ένα γατί» τότε δεν ζει στην κοινωνία μας.

Αυτά συμβαίνουν σε μία κοινωνία χωρίς κρατική πρόνοια για τα ζώα, χωρίς φιλοζωική παιδεία, χωρίς πολιτική βούληση και σχεδιασμό για τα ζητήματα των ζώων.

Όλοι διεκδικούν το αυτονόητο, τα δικαιώματα των ζώων, την θέση τους στην κοινωνία και την μέριμνα επιτέλους της πολιτείας.

Δεν θα φορτώνονται για πάντα οι εθελοντές όλες τις ευθύνες του Δημου. Και οταν θα ερχεται η ωρα να παρθουν αποφασεις θα μενουν εκτος.

Ευαισθησίες έχουμε Κυριοι, χρήσιμοι ηλίθιοι δεν είμαστε....