Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 17:10:02



















Επισκέπτες Online: 1322


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ - ΑΠΟΚΡΙΕΣ  ΣΤΟ ΛΑΓΚΑΔΑ
26-02-2012
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ - ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΛΑΓΚΑΔΑ

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Ο Λαγκαδάς δεν ήταν βέβαια Πάτρα ή Ξάνθη που επιβιώνει το πανάρχαιο Διονυσιακό έθιμο, όμως τις μέρες της αποκριάς έβρισκε το δικό του ρυθμό και δημιουργούσε τη δική του παράδοση. Κοινωνία κλειστή και συντηρητική καθώς ήταν δεν επηρεάστηκε από ξενόφερτα έθιμα, του τύπου της Πάτρας ή άλλων μεγάλων πόλεων, που μόνο ελληνική αποκριά δεν θυμίζουν, θα έλεγα δε ότι παραπέμπουν κιόλας στη Βραζιλία και στο Ρίο.


Στο Λαγκαδά η αποκριά είχε μια κοινωνικότητα και μια ζεστασιά οικογενειακή. Την Κυριακή της Τυρινής στην εκκλησία γινόταν η συγχώρεση και μετά οι νεότεροι, παιδιά, εγγόνια, αδέλφια, μαζεύονταν στα σπίτια των παππούδων για να πάρουν και να δώσουν συγχώρεση. Τα παιδιά χαίρονταν ιδιαίτερα αυτή την οικογενειακή μάζωξη, γιατί καθώς πήγαιναν να φιλήσουν το χέρι των μεγαλυτέρων λέγοντας «σχωρεμένα», έπαιρναν και το ανάλογο μπαξίσι. Αυτό δε μεγάλωνε ακόμα περισσότερο αν τύχαινε και έκανες και μετάνοια και μάλιστα με ουρά, δηλαδή σκύβοντας σήκωνες το ένα πόδι προς τα πίσω. Τότε το μπαξίσι ήταν μεγαλύτερο. Στο τέλος ακολουθούσε η χλάτσκα, δηλ. σε ένα ξυλίκι -πλάστη, κρεμούσαν ένα κομμάτι ξερό χαλβά, το οποίο κάποιος από τους οικείους το περιέφερε μπροστά από τα στόματα των καλεσμένων, και όποιος κατάφερνε να πιάσει  με το στόμα στον αέρα τον χαλβά ήταν ο τυχερός της χρονιάς. Σε κάποιες οικογένειες κρεμούσαν ένα βρασμένο αυγό και έλεγαν «με το αυγό να το κλείσουμε το στόμα και με το αυγό να το ανοίξουμε την πασχαλιά». Το τραπέζι στρωμένο με τα τελευταία ψαρικά ή τυροκομικά, πίτες και τα σχετικά, άφθονο κρασί, τραγούδι και γλέντι οικογενειακό.


Την άλλη μέρα η φασολάδα νερόβραστη και τα σχετικά κρεμμυδάκια, σκορδάκια, ελιές και χαλβάδες είχαν την τιμητική τους στο τραπέζι, στην δε αγορά οι συντεχνίες των παντοπωλών, των καροποιών, των τσαγκάρηδων και των εμπόρων έστηναν έξω από τα μαγαζιά τους το καζάνι με τη φασολάδα κι όποιος περνούσε ήταν ευπρόσδεκτος.

Εκείνη τη μέρα οι τσιγγάνοι της περιοχής ξεχύνονταν στις γειτονιές και οι νοικοκυρές ξεφορτώνονταν τις τυρόπιτες και τα αρτύσιμα φαγητά, γιατί ξεκινούσε η σαρακοστή. Οι μεταμφιέσεις γινόταν από τις παρέες και τις συντροφιές 4-5 ατόμων και χάριζαν μια άλλη νότα στην πόλη. Αυτό που πολλοί θυμούνται με νοσταλγία ήταν οι παρέες των μουσικών και των κανταδόρων που χάριζαν μουσική πανδαισία στους χωριανούς μας.



Πολλές λεπτομέρειες για την παλιά αποκριά μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο “Αναμνήσεις από τον Λαγκαδά” του κ.Χρήστου Φυλάκη, όπου, ο 94χρονος έφηβος, μας διηγείται την αποκριά του 1940.

Χρόνια όμορφα, απλά, ζεστά, φτωχά μα πλούσια σε αγάπη και αλληλοκατανόηση.

Θαρρώ ακόμα πως ακούω το τραγούδι  της παρέας «εμείς εδώ δεν ήρθαμε, κέρνα μας - κέρνα μας, να φάμε και να πιούμε, μόνο σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε».



Καλή αποκριά και του χρόνου όλοι γεροί.




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium