Του
Χαράλαμπου Αποστολίδη
Δικηγόρο παρ Αρείω Πάγω

Το άρθρο γράφτηκε ως απάντηση στο θέμα: "ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ" ΚΑΙ ΤΕΙΧΟΣ του Τρυφωνα Τσομπάνη

Αγαπητοί κύριοι,

Σας απέστειλα μία επιστολή με πολύ ήπιο περιεχόμενο, προσπαθώντας να κατευνάσω πνεύματα που ωθούσαν σε χωρίς νόημα και σημασία αντιπαράθεση, μέσα σε μια μικρή και όμορφη κωμόπολη που σίγουρα έχει ανάγκη από πολλά, εκτός από στείρες αντιπαραθέσεις που επιφέρουν πόλωση.

Κυρίως βασίζονται όχι σε αντιπαράθεση αρχών, αλλά σε έκφραση ατομικών αδιεξόδων μη μπορώντας αλλιώς να εκφραστούν, καταφεύγουν σε πολυπράγμονες και υψηλόφρονες ενασχολήσεις, οι οποίες κατ΄ αυτούς περιέχουν και το αλάθητο του Πάπα.

Για τέτοιας κατηγορίας απόψεις πολλά θα είχαν να πουν οι ψυχολόγοι, ο ίδιος ο Φρόυντ, αλλά κυρίως και εξεχόντως οι πατέρες της Εκκλησίας αλλά και πρόσφατοι κληρικοί όπως ο Πατήρ Φιλόθεος Φάρος.

Στις μέρες μας ο λαϊκισμός αποτελεί την πιο εύκολη και ανέξοδη λύση.

Θα μπορούσα κι εγώ να λαϊκίσω και να αρχίσω να συγκρίνω το τοίχος του Βερολίνου με την Ακρόπολη και να πω κι άλλες τέτοιες φαιδρότητες ώστε να εξαίρω το «φρόνημα» του λαού και μερικές επιδοκιμασίες οπαδών στα καφενεία.

Δεν μπαίνω λοιπόν στον κόπο να τιμήσω δια σοβαρής αντιπαραθέσεως αυτόν που εμμέσως πλην σαφώς μου αποδίδει  την  ύβρη του γερμανοτσολιά.

Απλώς πρέπει να γνωρίζει ο εκάστοτε λέκτωρ ο οποίος προσπαθεί να αρθρώσει λόγο, ότι η φράση «άναρθρες κραυγές επαρχιωτικού σωβινισμού» αποτελεί κατά τον νόμο και την νομολογία του Αρείου Πάγου αξιολογική κρίση. Ενώ η λέξη γερμανοτσολιάς αποτελεί εξύβριση, δηλαδή ποινικό αδίκημα.

Δεν θα κάνω τη χάρη σε κανέναν τουλάχιστον σ΄ αυτή την φάση να τον καταστήσω και τοπικό ήρωα μηνύοντάς τον.

Απλά θα υπενθυμίσω ότι στις μέρες μας χρειάζεται σύνεση και ηπιότης, καταλλαγή και συγχώρεση.

Τέλος, ευτυχώς που δεν περιμένω τα εύσημα για ασθενείς ή σθεναρές υπερασπιστικές γραμμές από κανέναν.

Βέβαια είναι άλλο πράγμα η συνειδητή επιλογή της ήπιας αντιπαράθεσης κι άλλο η σκληρή γραμμή την οποία εύχομαι να μη με προκαλέσει κανείς να αντιληφθεί.

Επαναλαμβάνω και πάλι ότι μπορώ να αντιπαρατεθώ σοβαρά σε μία επιστολή, η οποία σχοινοβατεί μεταξύ παραληρήματος και ενσυνείδητης συκοφαντικής διαθέσεως, γιατί μ΄ αυτόν τον τρόπο θα έδινα μεγαλύτερη αξία στο περιεχόμενο αυτής της επιστολής, από αυτήν  που πραγματικά έχει.