Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 16:38:19



















Επισκέπτες Online: 1167


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
09-10-2012
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ


Ο Μακεδονικός Αγώνας (Μ.Α.) αποτελεί ένα σημαντικό, θεμελιώδες μάλιστα, δραματικό και σπουδαίο τμήμα της εθνικής μας ιστορίας. Η Μακεδονία, αξίζει να γίνει το ιδανικό ενός Έλληνα. Η εθελοντική συμμετοχή των Πανελλήνων άλλωστε στον Μ.Α. τον καταξίωσε σαν ένα εθνικό συναγερμό αντί μιας τοπικής εξέγερσης.

Από το έτος 1830 οι Βούλγαροι, οι οποίοι υπήρχαν στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, άρχισαν να θέτουν θέμα αυτοκέφαλης Εκκλησίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προς το οποίο απευθύνονταν οι σχετικές απαιτήσεις δεν ήταν δυνατόν να παραχωρήσει αυτό το εκκλησιαστικό καθεστώς, γιατί, βάσει των διεπόντων αυτό κανόνων, για να χορηγηθεί αυτοκέφαλο καθεστώς θα πρέπει η Εκκλησία η οποία το ζητεί ή να είναι Αποστολική, δηλαδή να έχει ιδρυθεί από κάποιον Απόστολο, ή να υπάρχει σε ανεξάρτητο κράτος. Στην περίπτωση των τότε Βουλγάρων ουδεμία από τις προϋποθέσεις αυτές συνέτρεχε. Παρ’ όλα αυτά το Οικουμενικό Πατριαρχείο δέχθηκε να παραχωρήσει ορισμένα προνόμια διοικητικής φύσεως, τα οποία οι Βούλγαροι δεν δέχθηκαν.

Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε μέχρι το 1871, έτος κατά το οποίο ο σουλτάνος υπό την πίεση της τότε Ρωσίας, εξέδωσε φιρμάνι δια του οποίου αναγνώριζε Εκκλησία Βουλγαρική υπό μορφή Εξαρχίας στο χώρο του Βιλαετίου του Δούναβη, με εξαίρεση ορισμένες πόλεις και χωριά, τα οποία χαρακτηρίζονταν αμιγώς Ελληνικά (όπως ήταν η Φιλιππούπολη, η Στενήμαχος, ο Πύργος, η Αγχίαλος κτλ).

Η ίδρυση αυτής της Βουλγαρικής Εξαρχίας, έτσι όπως έγινε δεν αναγνωρίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο συγκάλεσε πανορθόδοξη σύνοδο, η οποία αφόρισε και κήρυξε σχισματική τη Βουλγαρική Εξαρχία. Από τότε οι Ορθόδοξοι της Μακεδονίας χωρίστηκαν σε Πατριαρχικούς και σε Σχισματικούς (και αυτοί ήταν όσοι προχώρησαν στη Βουλγαρική Εξαρχία).

Το σουλτανικό φιρμάνι που προαναφέρθηκε περιείχε και διάταξη βάσει της οποίας εάν οι σχησματικοί αποκτούσαν την πλειοψηφία σε κάποια ενορία που βρίσκεται εκτός των ορίων της Βουλγαρικής εξαρχίας, αυτή η ενορία θα γινόταν έδαφος της Εξαρχίας (προσάρτηση). Από τότε οι Βούλγαροι επιδόθηκαν με κάθε τρόπο στην απόκτηση πλειοψηφίας στις εκτός της περιοχής Εξαρχίας ενορίες, με τρόπο ώστε να διευρύνουν τα όρια της Εξαρχίας σε όλη αν είναι δυνατό την Μακεδονία.

Η αντίδραση εναντίον αυτής της Βουλγαρικής προσπάθειας έφερε σε ρήξη τους Πατριαρχικούς (δηλαδή τον Μακεδονικό Ελληνισμό) με τους Εξαρχικούς με συνέπεια να διεξαχθεί μεταξύ αυτών ένοπλος αγώνας για 37 ολόκληρα χρόνια (1871-1908).

Κατ’ αρχήν τον αγώνα αυτό διεξήγαγε ο Μακεδονικός Ελληνισμός με ίδιες δυνάμεις, δηλαδή με τις κοινότητες και τα σχολεία του και τους Μακεδονομάχους του, με την αμέριστη βοήθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο αγώνας αυτός κόστισε στον Μακεδονικό Ελληνισμό πολλά θύματα και μεγάλες καταστροφές. Χωριά ολόκληρα κάηκαν και πολλοί δημογέροντες, δάσκαλοι και απλοί πολίτες θανατώθηκαν (μεταξύ αυτών οι μητροπολίτες Γρεβενών Αιμιλιανός, και Κορυτσάς Φώτιος). Διακεκριμένοι ντόπιοι οπλαρχηγοί αναδείχθηκαν, όπως ο Κώττας, ο Βαγγέλης, ο Γκόνος, ο Νταλίπης, ο Μητρούσης, ο καπετάν Γιάννης Ράμναλης κ.α.

Το 1904 άρχισαν να καταφθάνουν οι εθελοντές, στρατιωτικοί και πολίτες, από την ελεύθερη Ελλάδα, οι οποίοι ενίσχυσαν τους εγχώριους Μακεδονομάχους και όλοι μαζί στερέωσαν την άμυνα της Μακεδονίας. Μεταξύ αυτών αναδείχθηκαν γενναίοι πολεμιστές όπως ο Τσόντος Βάρδας, ο Κατεχάκης, ο Καούδης, ο Μαζαράκης, ο Τέλλος Άγρας, ο Φούφας, ο Δεμέστιχας, ο Κάκκαβος κ.α. Οι εθελοντές ήλθαν από όλα τα τμήματα της Ελλάδας κυρίως από την Κρήτη, την Μάνη, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά, αλλά και από το εξωτερικό.

Ο Μακεδονικός Αγώνας διεξήχθη κυρίως σε δύο πολεμικά θέατρα. Στα Κορέστεια με κέντρο το Μοναστήρι και τον Βάλτο των Γιαννιτσών με κέντρο την Θεσσαλονίκη.

Οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, οι οποίοι προσήλθαν ως εθελοντές στην τελευταία φάση του αγώνα γνώρισαν τον τόπο, δοκιμάσθηκαν σε σκληρούς αγώνες και πολέμησαν μαζί με τους ντόπιους Μακεδονομάχους, όταν δε επέστρεψαν στην ελεύθερη Ελλάδα μετά το 1908, έγιναν το προζύμι της επαναστάσεως του 1909 και επανήλθαν το 1912 ως διοικητές μονάδων για να διαπρέψουν στις μάχες οι οποίες απελευθέρωσαν οριστικώς την Μακεδονία.

Ηρωική φυσιογνωμία του Μακεδονικού Αγώνα υπήρξε ο νεαρός Ανθυπολοχαγός πυροβολικού Παύλος Μελλάς, ο οποίος έπεσε στο χωριό Σιάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας. Αυτός έγινε το σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα και προς τιμήν του το χωριό όπου φονεύθηκε μετονομάστηκε σε «Μελλάς».

Από τότε κάθε χρόνο εορτάζεται η επέτειος του θανάτου του ως επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα για να θυμόμαστε όλοι τον μεγάλο αυτό αγώνα, ο οποίος εξασφάλισε ουσιαστικά στη Μακεδονία την Ελευθερία της.

Ένα πουλάκι πέταξε από μεσ’ απ’ την Αθήνα

Στα σύννεφα φτερούγισε για την Μακεδονία

Και πήγε και πολέμησε για την ελευθερία. (Δημοτικό)

 

Πηγή:Κων/νου Αν. Βαβούσκου

ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ τ.Β΄

Ο Μακεδονικός Αγώνας τ.Α΄

Χρήστου Νεράτζη

 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Γεώργιος Δ. Ασδρές

Συνταγματάρχης ε.α.



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium