Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 09:30:21



















Επισκέπτες Online: 1211


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ: ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
26-10-2014
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ: ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ


«ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ»

Ελέγαμε έναν Μαραθώνα ακόμα. Ελέγαμε μιά Σαλαμίνα ακόμα. Ε λέγαμε ένα εικοσιένα ακόμα. Και ήρθες τέλος εσύ Μητέρα Μέρα, όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατό τους ηθικόν ιστορικό σταθμό. Ώ δικαιοσύνη όλων των Ελληνικών αγώνων. Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολοκλήρου του κόσμου.

Αυτά έγραφε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ο μεγάλος μας ποιητής Αγγελος Σικελιανός. Κι όντως η ιστορία αντάμειψε την Ελληνική φυλή όχι με μια αλλά με δύο τέτοιες ιστορικές στιγμές μέσα σε ένα διάστημα μικρότερο των 30 χρόνων.

Προ ολίγων ημερών γιορτάσαμε την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης μας από τον Τουρκικό ζυγό και μαζί γιόρτασε και ο Λαγκαδάς και την δική του απελευθέρωση που σήμανε και το τέλος ενός μακροχρόνιου Μακεδονικού αγώνα που στοίχισε πολύ δάκρυ, πολύ αίμα, και ζωές πολλών παλικαριών.

Την περασμένη μόλις Κυριακή τιμήθηκε ο ηρωικός θάνατος του Παύλου Μελά που φέτος συμπληρώθηκαν περίπου 100 χρόνια από τον θάνατό του. Του ανθρώπου που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο για την αφύπνιση του κράτους των Αθηνών, αλλά και των υποδούλων Μακεδόνων συμπατριωτών μας. Τη χρονιά που έπεφτε ο Παύλος Μελάς στις υγρές φυλακές του Λαγκαδά ήταν ριγμένοι ο Δημ.Κωνσταντίλας, ο Νικ.Βενιώτης,ο Ηλ.Γεωργιάδης, ο Δημ.Γεωργίου, ο Αθ.Ηλιάδης, ο Νικ.Δεμερτζής, ο Θ.Καραγιάννης, ο Γ.Δήμου, ο Αθ.Λίγδας και άλλα παλικάρια του Λαγκαδά που ήταν μέλη της ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ. Μετά από πολλούς αγώνες κατόρθωσαν να αποφυλακισθούν, αλλά και πάλι δεν σταμάτησαν τον αγώνα. Την ίδια κι όλας χρονιά δημιούργησαν νέο σύλλογο με την επωνυμία ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ. Φαινομενικά εργαζόταν για την φιλανθρωπία και το χτίσιμο του Α΄ Δημοτικού σχολείου, όμως στην πραγματικότητα δούλευαν μυστικά στον αγώνα για την απελευθέρωση του τόπου μας. Ηγέτης και μπροστάρης στο έργο ο παπα-Ιωακείμ Ανανιάδης, πρωτοδίκης καταρχήν στο Λαγκαδά και καθηγητής των γαλλικών, δίνει το αίμα του με μαρτυρικό θάνατο αφού κατακρεουργήθηκε από τους κομιτατζήδες στη Γευγελή, πριν προλάβει να δει τη Μακεδονία ελεύθερη. Κοντά του δούλευαν στον αγώνα ο Αστ.Οικονόμου, ο Χρ.Δρεμλής, ο Γ.Σαραντόπουλος, οι Μπαϊρακτάρηδες, ο Δ.Καρακάντζος, ο Η.Ηλιάδης, και ο Μιχ.Βοσνακίδης ο οποίος σκοτώνεται σε ενέδρα των Βουλγάρων έξω από το σπίτι του σε ηλικία περίπου 22 ετών. Κάποτε μια πινακίδα έφερε το όνομά του ‘’ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΙΧ.ΒΟΣΝΑΚΙΔΗ’’. Τώρα δεν υπάρχει πια… Να φταίει άραγε η λήθη ή η αγνωμοσύνη μας;

Ηγετική μορφή του αγώνα ο καπετάν  - Γιάννης Ράμναλης, από τη Ράμνα το σημερινό Ίσωμα, και αντάμα ο καπετάν-Γιάννης Στόγιος από την Ξυλούπολη, ο Σταύρος Μπαρέτης ή Καζαντζής από το Κολχικό, ο οποίος αφού σκότωσε τον αρχικομιτατζή Χατζηδημητρίεφ, σε μυστική συνάντηση που γίνεται στο σπίτι του Χρ.Δρεμλή αποφασίζεται να φύγει για τη Σάμο, προκειμένου να απελευθερώσει τον Σαμιακό λαό από τον τύρανο Κοπάτση. Σε μάχη στη Σάμο, τραυματίζεται και συλλαμβάνεται από τους Τούρκους και πεθαίνει μετά από φρικτά βασανιστήρια. Παρόμοια ιστορία επαναλαμβάνεται και με τον Λαγκαδιανό μακεδονομάχο Πασχάλη Μοσχίδη που φεύγει με αποστολή στη Μυτιλήνη και από κει στη Χαλκιδική.

Εικοσιοχτώ χρόνια αργότερα έρχεται η μεγάλη μέρα του έπους του 1940. Ημέρα πού θα κάνει όλους τους Έλληνες να μεθύσουν με το αθάνατο κρασί του ΄21 όπως έγραφε ο Κ.Παλαμάς και ο Ελύτης θα συμπληρώσει λίγο αργότερα ‘’τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ όνειρο μεσ΄ το αίμα.Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Έλληνες μεσ΄ στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος.”

Όταν είχε ξεσπάσει η θύελλα του παγκόσμιου πολέμου, το ελληνικό έθνος βρέθηκε απαράσκευο. Υλικό για πόλεμο με εξωβαλκανικές χώρες δεν είχε. Πολεμικές μηχανές και σύγχρονη τεχνική έλειπαν ολωσδιόλου. Είχε όμως μεγάλα εθνικά αποθέματα κλεισμένα στη ψυχή του. Με τα μεγάλα αυτά ηθικά κεφάλαια κλεισμένα μέσα του, ανέβηκε στα βουνά της Αλβανίας και στις κορφές τις Πίνδου και άνοιξε εκεί την πρώτη μεγάλη τομή στην ιστορία του πολέμου. Άλλοι λαοί για να ενθουσιαστούν και να δράσουν, είχαν πάντα ανάγκη από κάποιον μύθο, τον οποίο οι ηγέτες τους μόχθησαν να χαλκεύσουν. Το Ελληνικό έθνος άντλησε από την ψυχή του και βρήκε εκεί το μεγάλο μύθο της ζωής του, το τραγούδι μαζί με την τραγωδία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ…ούτε η πολιτική ούτε η πνευματική ηγεσία του έθνους καλλιεργούσαν κάποιο πολεμικό μένος στο λαό. Ήταν όλοι παραδομένοι στην ειρήνη της φτωχής καθημερινότητας. Κι όμως πώς ψήλωσε ξαφνικά ένας ολάκερος λαός κι ανέβηκε στις κορφές της Πίνδου και ύψωσε το ανάστημά του.

Ο λαός μας δεν γνώριζε τίποτα από τα παιχνίδια της παγκόσμιας πολιτικής, γνώριζε όμως πολύ καλά τι είναι ανθρώπινη τιμή και εθνική αξιοπρέπεια.

Ο πόλεμος του ’40 ήταν μια πράξη τιμής για τους Έλληνες, οι οποίοι έγραψαν το πρώτο κεφάλαιο του μεγάλου βιβλίου της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, που λέγεται Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Λαγκαδάς έχει τη δική του σελίδα που την κοσμούν τα ονόματα δέκα νεκρών παλικαριών, αρκετών τραυματιών, και 100 περίπου ονόματα παιδιών του, που έτρεξαν πρόθυμα στο κάλεσμα της πατρίδας. Οι περισσότεροι έφυγαν πια για να συναντήσουν τους συμπολεμιστές τους, οι δύο που έμειναν ο κ.Χρήστος Φυλάκης και ο κ. Αργύρης Γρηγορούδης, φυλάγουν ακόμα τις Θερμοπύλες της μνήμης και ανάβουν το καντήλι της θύμησης όταν και όπου χρειάζεται.

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium