Σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, σε περίπτωση διαζυγίου ή διάστασης, οι σύζυγοι - γονείς έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους. Εφόσον οι γονείς δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να ρυθμίσουν από μόνοι τους το ζήτημα της διατροφής, τότε αρμόδια είναι τα αστικά δικαστήρια τα οποία καθορίζουν το ποσό της διατροφής και το χρόνο καταβολής της (π.χ τις πέντε πρώτες ημέρες κάθε ημερολογιακού μήνα). Διατροφή δε δικαιούται μόνο το ανήλικο τέκνο, αλλά υπό προϋποθέσεις και το ενήλικο (για παράδειγμα ένα ενήλικο τέκνο το οποίο σπουδάζει, αδυνατεί να εργαστεί λόγω σπουδών και συγχρόνως στερείται λοιπόν περιουσιακών στοιχείων ή αυτά δεν μπορούν να του αποφέρουν εισόδημα, δικαιούται διατροφής).

Η διατροφή του τέκνου περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία για τη συντήρηση του έξοδα και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευση του (τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένδυση, υπόδηση, ψυχαγωγία, φροντιστήρια, αθλητικές δραστηριότητες, κ.α). Για τον καθορισμό της διατροφής λαμβάνονται υπόψη οι συνθήκες ζωής του τέκνου σε συνδυασμό με τα εισοδήματα και τα έξοδα του γονέα που έχει την επιμέλεια και τα εισοδήματα και τα έξοδα του υπόχρεου προς διατροφή γονέα. Υπόχρεος προς διατροφή είναι κατά κανόνα ο πατέρας του τέκνου, καθώς την επιμέλεια έχει συνήθως η μητέρα. Ως «συνθήκες ζωής» του τέκνου νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη επιτηρήσεως και εκπαιδεύσεως, τις ικανότητες ή τις κλήσεις και την κατάσταση της υγείας του. Η διαδικασία που ακολουθείται για την επιδίκαση διατροφής είναι η κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων με αίτημα έκδοσης προσωρινής διαταγής ενώπιον του κατά τόπον αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου. Η διαδικασία της προσωρινής διαταγής είναι σύντομη, το ποσό και η υποχρέωση διατροφής καθορίζονται σε μόλις 1 - 2 ημέρες από την κατάθεση της αίτησης και η υποχρέωση καταβολής διατροφής ξεκινάει άμεσα, με όλες τις συνέπειες που εκτίθενται παρακάτω. Στη συνέχεια και μετά την παρέλευση ολίγων ημερών, εκδικάζεται η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων και ακολουθεί η συζήτηση της τακτικής αγωγής επί οποίας εκδίδεται απόφαση που ισχύει για δύο (2) ή και περισσότερα χρόνια. Από την έκδοση της απόφασης που ορίζει την διατροφή, είτε αυτή προέρχεται από την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων είτε από την τακτική διαδικασία, και την γνωστοποίηση αυτής στον υπόχρεο προς διατροφή γονέα, γεννιούνται δικαιώματα και υποχρεώσεις των δύο πλευρών (γονέων).

Έτσι, εάν μετά την κοινοποίηση προς τον υπόχρεο γονέα της απόφασης που καθορίζει το ύψος της διατροφής, αυτός δεν καταβάλλει την διατροφή που υποχρεούται για το ανήλικο τέκνο του, ο έχων την επιμέλεια του τέκνου γονέας (συνήθως μητέρα) δύναται να προβεί στις ακόλουθες νόμιμες ενέργειες:

        α) να προβεί σε κατάσχεση της ακίνητης και κινητής περιουσίας του υπόχρεου γονέα και στη συνέχεια να προχωρήσει σε πλειστηριασμό της περιουσίας αυτής με σκοπό να ικανοποιηθεί η χρηματική απαίτηση της διατροφής.

        β) να προβεί σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Έτσι αν ο υπόχρεος γονέας εργάζεται ως μισθωτός μπορεί να γίνει κατάσχεση στα χέρια του εργοδότη από τον μισθό του υπόχρεου, ενώ περαιτέρω αν ο υπόχρεος γονέας διατηρεί τραπεζικό λογαριασμό μπορεί να γίνει κατάσχεση του ποσού της διατροφής από το λογαριασμό αυτό.
Εξάλλου στην περίπτωση που ο υπόχρεος γονέας δεν έχει εισόδημα (π.χ μισθό, σύνταξη, ενοίκια), ούτε κινητή ή ακίνητη περιουσία ώστε να γίνει κατάσχεση, δεν παύει να οφείλεται διατροφή. Το δικαστήριο δηλαδή, ακόμα και εάν ο υπόχρεος δηλώσει άνεργος και χωρίς περιουσιακά στοιχεία, θα επιδικάσει και πάλι διατροφή υπέρ του τέκνου, αν και μειωμένη, διότι θεωρείται ότι ο υπόχρεος οφείλει να φροντίσει να εξασφαλίσει κάποιο εισόδημα, προκειμένου να διαθρέψει το παιδί του. Επομένως η ανεργία του υπόχρεου γονέα δε συνεπάγεται απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής του κονδυλίου διατροφής. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή ο έτερος γονέας δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει την απαίτηση για χάρη του τέκνου καθώς δεν υπάρχουν εισοδήματα ή περιουσία για να κατασχέσει. Εάν όμως ο γονέας που είναι υπόχρεος σε διατροφή αποκτήσει στη συνέχεια εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία (π.χ από κληρονομιά), τότε με βάση τις αποφάσεις για τις οφειλόμενες διατροφές για τα προηγούμενα χρόνια θα προχωρήσει η αναγκαστική εκτέλεση, καθώς μία δικαστική απόφαση διατροφής ισχύει για είκοσι (20) έτη. 

       γ) να κινήσει την ποινική διαδικασία σε βάρος του υπόχρεου γονέα. Η παραβίαση της υποχρέωσης για διατροφή από τον υπόχρεο γονέα συνιστά υπό προϋποθέσεις το ποινικό αδίκημα του άρθρου 358 του Π.Κ (πλημμέλημα), με ποινή φυλάκισης μέχρι ενός (1) έτους. Ειδικότερα σύμφωνα με το άρθρο 358 του Π.Κ «Όποιος κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής που του την έχει επιβάλει ο νόμος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά, το δικαστήριο, με τρόπο τέτοιο ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις ή να αναγκαστεί να δεχθεί βοήθεια άλλων, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους». Η ανωτέρω επιλογή αποτελεί ένα μέσο πίεσης προς τον υπόχρεο γονέα, αφού το Ποινικό Δικαστήριο μπορεί να επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι ενός (1) έτους εάν ο τελευταίος δεν καταβάλει τη διατροφή που υποχρεούται και δύναται να καταβάλλει. Με το άρθρο αυτό ουσιαστικά τιμωρείται ο κακόβουλος υπόχρεος γονέας, που κινούμενος από εκδικητικά κίνητρα και ενώ αποδεδειγμένα η οικονομική του κατάσταση το επιτρέπει, δυστροπεί και αρνείται να καταβάλλει την επιδικαζόμενη διατροφή (δηλαδή έχει τα χρήματα και δεν πληρώνει). Η ποινική δίωξη του αδικήματος κινείται αυτεπαγγέλτως, ύστερα από αναφορά, μήνυση ή άλλη είδηση ότι διαπράχθηκε η αξιόποινη πράξη και εφόσον ασκηθεί, τότε η υπόθεση εισάγεται στο ακροατήριο. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι οφειλέτες διατροφών, για να αποφύγουν την καταδίκη, προσπαθούν να έλθουν σε κάποια συνεννόηση με τον δικαιούχο διατροφής προκειμένου «να τα βρουν» και να μην υπάρξει ποινική τιμωρία.