Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 15:37:29



















Επισκέπτες Online: 1250


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






"ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΕΞΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΔΙΑ..." του Δημήτρη Χορόσκελη
02-11-2016
"ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΕΞΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΔΙΑ..." του Δημήτρη Χορόσκελη


Ήρθε πάλι αυτό το καταραμένο το φθινόπωρο, ο εφιάλτης όλων των δέντρων που βρίσκονται στις κατοικημένες περιοχές αυτής τη χώρας που έβαλε τα θεμέλια του πολιτισμού - αλλά η ίδια έμεινε «στα μπετά»!

Όλο το καλοκαίρι οι κάτοικοί της ψάχνουν συνέχεια, σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, τη σκιά μας, κάθονται από κάτω της, τρώνε και πίνουν, απολαμβάνουν τον καφέ και τα ποτά τους, συζητάνε διάφορα, παίζουν τάβλι και χαρτιά, ερωτοτροπούν... Με το που έρχεται το φθινόπωρο και τα πρώτα κρύα τούς πιάνει ένα αμόκ με τα φύλλα μας που πέφτουν.

Α ναι, είναι ιδιαίτερα καθαρές οι νέες γενιές του λαού-θεμελιωτή του πολιτισμού, κυνηγάνε και την τελευταία δαχτυλιά στο σύνθετο του σαλονιού, και την παραμικρή κιτρινίλα στη λεκάνη της τουαλέτας, και τον ελάχιστο κόκκο σκόνης στο σοβατεπί, και το τόσο δα φυλλαράκι στο μπαλκόνι, αλλά όλα αυτά μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού τους: από εκεί και πέρα εκτείνεται μια χώρα ξένη, εχθρική, που δεν τους αφορά στο ελάχιστο. Κι ενώ παλιότερα το θεωρούσαν φυσιολογικό να μαζεύουν τα φύλλα μας πρόθυμα και υπομονετικά, τόσο από τις αυλές τους όσο κι από τα πεζοδρόμια, τώρα πια (και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και περισσότερα τεχνικά μέσα)... «δεν σηκώνουν φύλλο στο σπαθί τους! Για να μην ασχολούνται (έχουν κι άλλα πράγματα να κάνουν!), κάτοικοι και Δήμος, με το που ξεκινάει η φυλλόρροια κουτσουρεύουν δραστικά τα κλαδιά μας, δεν αφήνουν καν μέρος για να φυτρώσουν τα νέα κλαδιά την άνοιξη (τα οποία επίσης κόβουν με τη σειρά τους, πριν προλάβουν να μεγαλώσουν λίγο, το επόμενο φθινόπωρο).

Το αποτέλεσμα είναι ότι κάθε χρόνο δυσκολευόμαστε ολοένα και περισσότερο να πετάξουμε νέα κλαδιά, μάλιστα τα πιο γέρικα από μας, που δεν έχουν και το απαραίτητο σθένος, ξεραίνονται. Δεν τα σέβονται ούτε αυτά, που θα έπρεπε να είναι διατηρητέα, μέρος της φυσικής κληρονομιάς του κάθε τόπου (όπως σε άλλες χώρες)... Αλλά τι κάθομαι και λέω, εδώ τελευταία κλαδεύουν και τα πλατάνια, ένα δέντρο που μέχρι τώρα ήταν ιερό, ανέγγιχτο, που το θαύμαζαν ακριβώς για το μέγεθος και τη δύναμή του - γενικώς κλαδεύουν πλέον τα πάντα!... Σιγά-σιγά εμείς, η παλιά φρουρά (που μεγαλώσαμε τόσες γενιές στη σκιά μας), χανόμαστε, οι νέες δεντροφυτεύσεις είναι ελάχιστες, σύντομα (και σε συνδυασμό με την μπετονοποίηση και την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας) θα καταλάβουν το τραγικό λάθος τους, αλλά για άλλη μια φορά θα είναι πολύ αργά για να αναστραφεί η κατάσταση... Δυστυχώς, με τους ανθρώπους πάντα είναι αργά... Πρέπει να έρχονται τώρα... Νοιώθω τις δονήσεις από τα φρικτά τους αλυσοπρίονα να πλησιάζουν... Θέλω να τρέξω μακριά, αλλά δεν έχω πόδια!...

 

Το δέντρο της γειτονιάς σου




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium