Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 08:52:28



















Επισκέπτες Online: 1212


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






"Τι είναι  Μνήμη;" Του Τρύφωνα Τσομπάνη
29-10-2018
"Τι είναι Μνήμη;" Του Τρύφωνα Τσομπάνη


Τα παρεπόμενα μιας εθνικής γιορτής γενούν πάντα σκέψεις και προβληματισμούς. Γιορτάσαμε, όπως γιορτάζουμε χρόνια τώρα, για μία ακόμα φορά την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του έπους του΄40. Ένα ΟΧΙ που εξέφραζε την άρνηση του λαού στην υποταγή και την σκλαβιά, στον φασισμό και τον ναζισμό. Κι αυτό γιατί ο πατριωτισμός είναι το αίσθημα μιας ζωντανής πραγματικότητας. Αυτό που εισπράττω βέβαια σήμερα είναι μια παγωμάρα και μια αβεβαιότητα στα πατριωτικά μας συναισθήματα, όχι γιατί δεν αγαπάμε την πατρίδα, αλλά γιατί αυτά που θεωρούσαμε θαύμα για τα Ελληνικά δεδομένα σήμερα αμφισβητούνται από τους νέους «ιστορικούς», το δε θαύμα τότε δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες, όπως λέει η παροιμία, γιατί συρθήκαμε σε έναν εμφύλιο και «όλη η δόξα κι όλη χάρη» πήγαν περίπατο!!! Άλλα περιμέναμε κι άλλα βρήκαμε. Αναμφίβολα η γενιά του ‘70 και του ‘80 ζήσαμε σε εποχές που οι πρωταγωνιστές των εθνικών γεγονότων ήταν ακόμα παρόντες και σε κάθε ευκαιρία μας κοινωνούσαν σαν θεία μεταλαβιά την εμπειρία και τον παλμό της καρδιάς τους. Η εμπειρία τους δεν σήκωνε αμφισβήτηση. Κι ύστερα ήταν οι μνήμες, εκείνες οι ιερές μνήμες που δε άφηναν την ψυχή να ησυχάσει από τον αχό της προσωπικής τους ιστορίας. Στο σχολειό, στο σπίτι, στο χωριό, στην εκκλησιά, τα πάντα μιλούσαν για πατρίδα, ιστορία και μνήμη. Προσπάθησα πολλές φορές να ρωτήσω ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΗ; Σαφή απάντηση δεν μπορούσα να δώσω γιατί έβλεπα πως η μνήμη δεν περιχαρακώνεται μέσα σε λέξεις, αλλά μέσα σε συναισθήματα και χτύπους της καρδιάς. Ένας κόμπος στο λαιμό, καθώς ακούς τον εθνικό ύμνο, ένας λυγμός στο προσκλητήριο πεσόντων, ένα δάκρυ και μια ρανίδα  αίμα, νομίζω ότι οριοθετούν την ιστορική  μνήμη ενός λαού σαν τον δικό μας. Νομίζω πως αν πάψει ο νεοέλληνας να βιώνει αυτά τα γεγονότα με την ψυχή του και με τους χτύπους της καρδιάς του, τότε χάνει και την ψυχή και την μνήμη του, μένει μετέωρος σε ένα κόσμο που πνίγεται στην αγωνία του χθες, του σήμερα και του αύριο, αποκομμένος από ρίζα, νερό και θεμέλιο. Μαραίνεται, φυλλορροεί, πεθαίνει άδοξα.

Αυτή τη μνήμη λοιπόν πρέπει να την κρατήσουμε ζωντανή και αναμμένο λυχνάρι μέσα στο διάβα μας. Αυτή θα μας δείχνει δρόμους, θα ιχνηλατεί πορείες, θα πλουτίζει τον κόσμο μας και θα κληρονομεί στα παιδιά μας πλούτο τιμαλφή και πολύτιμο. Αυτή όμως η μνήμη ζει μέσα από την παιδεία και την καθημερινή γεύση του πολιτισμού μας και ης ιστορίας μας. Σήμερα δυστυχώς ζούμε την ιστορική μνήμη ως ηθοποιοί, και ως κομπάρσοι μιας παραστάσεως, χωρίς να μας συγκλονίζει η λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ. Πέφτοντας η αυλαία τελειώνει και η ιστορία μας. Χρειάζεται λοιπόν να μπολιαστεί η ζωή μας με την ιστορία για να πετάξει νέα βλαστάρια και να ανθίσουν ξανά τα ιδανικά του γένους μας.

Να λοιπόν τι είναι η ιστορική μνήμη!!! Ένας λυγμός, ένα δάκρυ και μια ρανίδα αίμα, που συνοδεύουν την πορεία του έθνους μας!

Χρόνια πολλά και του χρόνου!!!

                                                               Τρύφων Τσομπάνης



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium