Στη Θεσσαλονίκη το όνομα «Μπίλλη», είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον πολιτισμό, την παιδεία, την τέχνη, την προσφορά, και απολαμβάνει σεβασμού και τιμής από όλους. Πέρυσι η οικογένεια Μπίλλη τιμήθηκε από την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ως ευεργέτης της πόλης. Ακόμα και στο δικό μας Σωχό, το όνομα του Μπίλλη απολαμβάνει κάποιου σεβασμού για την δωρεά του πολιτιστικού κέντρου. Εκεί όμως που το όνομα ΜΠΙΛΛΗ έτυχε της χειρότερης αντιμετώπισης και προσβολής είναι η πόλη του Λαγκαδά. Ναι, και δυστυχώς πολλοί από αυτούς που διοίκησαν αυτή την πόλη, αναδείχτηκαν χάρις στην γενναία βοήθεια της οικογένειας Μπίλλη. Έχω ιδίαν γνώση και βεβαιότητα γι΄ αυτό!!! Και όμως δεν σεβάστηκαν ούτε την προσφορά ούτε την μνήμη των δωρητών.

Τον περασμένο Δεκέμβριο  ξέσπασε φωτιά στο  Πολιτιστικό Κέντρο του Λαγκαδά και ευτυχώς κατασβέστηκε άμεσα. Δέκα μήνες μετά, το πολιτιστικό κέντρο, αυτό που κάποτε ονειρευτήκαμε να αλλάξει τη ζωή και την καθημερινότητα του τόπου μας, παραμένει στην κατάσταση που το άφησε η πυροσβεστική υπηρεσία, με τις στάχτες και τα αποκαΐδια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, καθημερινά υφίσταται ζημιές από στοιχεία που θα έπρεπε να στιγματιστούν και να τιμωρηθούν. Σπασμένα τζάμια, λεηλατημένοι χώροι, γραμμένα συνθήματα στα μάρμαρα, κρεμασμένες κουβέρτες θαρρείς καθημερινών ενοίκων, δίνουν μια εικόνα ντροπής για την πόλη μας, που φέρεται με την αδιαφορία της όπως ακριβώς αυτά τα στοιχεία που καταστρέφουν με μανία ό,τι θέλουν και κυρίως ανεξέλεγκτα. Κανένας δεν νοιάστηκε για να διορθώσει το κακό, παρά τα παχιά προεκλογικά λόγια των πρώην διοικούντων, και κανένας δεν σκέφτηκε να σταματήσει την καταστροφή με την παρουσία ενός φύλακα ή ενός καθημερινού ελέγχου. Τόσοι υπάλληλοι, μερικοί μάλιστα και χωρίς όρεξη για δουλειά, θα μπορούσαν τουλάχιστον να επιβλέπουν τον χώρο. ΤΙΠΟΤΑ δυστυχώς!

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η κραυγή αγωνίας μας θα ξυπνήσει κάποιες συνειδήσεις και θα επαναστατήσουν! Όταν έγινε η πρώτη παρουσίαση της μακέτας του ΜΠΙΛΛΕΙΟΥ, ήμουνα πρωτοετής φοιτητής, και το ονειρευτήκαμε να χτυπά μέσα του η καρδιά της πόλης, τώρα λίγα χρόνια προ της συνταξιοδότησης το όνειρο έγινε εφιάλτης, όχι απλά για το κτήριο, αλλά για το μέλλον αυτού του τόπου, την αχαριστία στην προσφορά και την απαξίωση του πολιτισμού. Σκέφτομαι σοβαρά να θέσω το θέμα στη δικαιοσύνη για να διερευνηθούν ευθύνες, αν προκύπτουν, αφού καταστρέφεται αδικαιολόγητα ένα μέρος Δημοτικής περιουσίας και ζημιώνεται ο τόπος μας.

Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να παλέψουν μαζί μας!
Δεν έχουμε άλλη επιλογή!
Το οφείλουμε στον τόπο μας και στα παιδιά μας..

ΤΡΥΦΩΝ  ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

ΕΠΙΚ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  ΑΠΘ

Διευθυντής του Λαογραφικού Μουσείου Λαγκαδά