Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, υλοποιεί κατά γράμμα τόσο τις κατευθύνσεις της ΕΕ με τις οποίες συμφωνεί απόλυτα, όσο και τις αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όχι μόνο διατήρησε τους υπάρχοντες σταθμούς διοδίων σε όλη τη χώρα (τους οποίους υποκρινόταν ότι θα καταργήσει) αλλά τους επέκτεινε κιόλας.

Έτσι, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έθεσε σε λειτουργία 3 νέους σταθμούς διοδίων στην περιοχή μας (Ωραιόκαστρο, Ασπροβάλτα, Στρυμονικό) και σήμερα κατασκευάζει ήδη παράπλευρα διόδια στο Λαγκαδά.  

Μ’ αυτήν την εξέλιξη θα είναι ακόμα πιο βαρύ το καθημερινό κόστος για τους εργαζόμενους και το λαό ειδικά του Λαγκαδά και της Μυγδονίας, αλλά και των γύρω περιοχών, οι οποίοι «δεν θα μπορούν να βγουν από το σπίτι τους … αν δεν πληρώνουν».

Αυτή είναι η «ανάπτυξη», η «κανονικότητα» και η «ελευθερία» που οραματίζονται τα αστικά κόμματα, όταν για να μετακινηθεί μια λαϊκή οικογένεια από μια περιοχή της χώρας σε άλλη απαιτείται να επωμιστεί ένα τεράστιο κόστος (ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, διόδια, τέλη κυκλοφορίας κτλ). Ενώ, από την άλλη, όταν χρειάζεται οι δρόμοι να μείνουν ανοιχτοί και ασφαλείς, οι ανάδοχοι των εθνικών οδών δεν εξασφαλίζουν αυτή την ανάγκη και «σηκώνουν τα χέρια ψηλά», όπως έγινε πρόσφατα το κλείσιμο του μεγαλύτερου δρόμου της χώρας, της Εθνικής Οδού, λόγω μιας χιονόπτωσης.

Η εξέλιξη αυτή συνιστά πραγματικό εμπαιγμό των εργαζόμενων και του λαού της περιοχής. Η λαϊκή οικογένεια έχει χρυσοπληρώσει τους δρόμους της χώρας. Τη μια φορά με τη φορολόγηση, η οποία καταλήγει στις τσέπες των κατασκευαστικών ομίλων ως επιδοτήσεις (είτε κρατικές είτε ευρωενωσιακές). Την άλλη φορά με το δανεισμό των ομίλων που γίνεται με εγγύηση του δημοσίου (δηλαδή με χρήματα του ελληνικού λαού). Την επόμενη με την τοποθέτηση των διοδίων, ενός «χαρατσιού» που το καρπώνονται οι ανάδοχοι όμιλοι ακόμα και πριν παραδώσουν το έργο. Ενώ, δεν είναι λίγες οι φορές που οι μεγαλοκατασκευαστές εκβιάζουν με τις προθεσμίες παράδοσης του έργου και ζητούν κι άλλα από το κράτος.

Γι’ αυτό δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε ούτε με λογικές του μικρότερου κακού, δηλαδή με απόψεις όπως «να φτιαχτεί πρώτα δρόμος και μετά τα διόδια» ή «να μπουν διόδια αν υπάρχει παράπλευρη οδός» ή «να μην πληρώνουν μόνο κάποιοι κάτοικοι ή εργαζόμενοι» ή «να μεταφερθούν σε άλλο σημείο τα διόδια», γιατί αυτές δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες του λαού.

Αντί το εθνικό, το επαρχιακό και το αγροτικό δίκτυο της χώρας να κατασκευάζεται με γνώμονα τις καθημερινές ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και των εργαζομένων της χώρας, παίρνοντας υπόψη όλες τις τεχνολογικές και επιστημονικές γνώσεις, λαμβάνοντας μέτρα όπως η ασφάλεια του οδικού δικτύου, τα αντιπλημμυρικά έργα, τη συντήρηση των δρόμων και άλλα, κατασκευάζεται με κριτήριο την απρόσκοπτη και ταχεία μεταφορά των εμπορευμάτων για τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, φορτώνοντας το κόστος στο λαό.

Μόνη πραγματικά φιλολαϊκή λύση είναι να καταργηθούν όλα τα διόδια, να μην ξαναπληρώσει ο λαός για δημόσια έργα που έχει φορολογηθεί. Το εθνικό και επαρχιακό δίκτυο να καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες μετακίνησης του λαού, να είναι συντηρημένο, με σημάνσεις και επαρκή φωτισμό όπου απαιτείται. Αντίστοιχα μέτρα να παρθούν και για το αγροτικό δίκτυο. Το οδικό δίκτυο συνολικά να γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό και να αποτελεί λαϊκή περιουσία.