Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 21:56:38



















Επισκέπτες Online: 1190


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






«Πήραν την Πόλιν, πήραν την...» *Του Τρύφωνα Τσομπάνη
31-05-2021
«Πήραν την Πόλιν, πήραν την...» *Του Τρύφωνα Τσομπάνη
 Ένα κερί στη μνήμη…

568 χρόνια, δεν είναι πολλά για να θυμάσαι και ν’ αγαπάς μια Πόλη, σαν την Βασιλεύουσα. Την Πόλη, την Κωνσταντινούπολη!!!! Η μνήμη αυτής της Πόλης, είναι σαν τη θεία λειτουργία, που την ακούς 2021 χρόνια κι όμως είναι σαν να τη ζεις κάθε φορά με το ίδιο πάθος, γιατί η μνήμη είναι πάθος, είναι καημός, είναι εμπειρία ζωής.

29 Μαϊου 1453, στην Πόλη μοσκοβολούσανε οι πασχαλιές και οι τριανταφυλλιές, ήταν η μνήμη της αγίας Θεοδοσίας και λειτουργούσανε με μεγάλη χαρά στην εκκλησιά της, το «γκιούλ τζαμί», το τζαμί με τα τριαντάφυλλα. Αρώματα από μελισσοκέρι και  λιβάνι ευωδιάζανε την αυλή, γιασεμιά και λουλούδια στολίζανε την εικόνα της και περικοκλάδες από τριαντάφυλλα ανέβαιναν στο προσκυνητάρι της χάρης της. Οι ψαλτάδες, με σφιγμένο το στομάχι απ’ όσα ακούγονταν για την τύχη της Πόλης, ψέλνανε ακόμα, όταν μπήκανε μέσα οι τούρκοι και τους περάσανε όλους από μαχαίρι. Το ρωμαίϊκο αίμα, κόκκινο σαν τα τριαντάφυλλα της αγίας Θεοδοσίας, έρευσε άφθονο και πότισε το πλακόστρωτο της εκκλησιάς. Το «γκιούλ τζαμί» στέκει ακόμα και σήμερα με το ίδιο όνομα για να θυμίζει την μέρα και τη θυσία των αθώων ρωμιών.

Και τι δεν γράφτηκε για τη μέρα εκείνη!!! Ήταν η χειρότερη μέρα της ανθρωπότητας, για μια από τις σκληρότερες συμφορές του πολιτισμένου κόσμου, που έμελε να πέσει σε χέρια αγαρηνών. Πρέπει να είναι θεριό κανένας για να μη δακρύσει!

Κάποιοι την είπαν αναμενόμενο τέλος μιας χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, που δεν ματαγνώρισε ο κόσμος ξανά. Άλλοι το είπαν θεία δίκη για το κακό και τις ανομίες των ανθρώπων και έμελε να φυσήξει ένας αγέρας στις στέπες της Ασίας για να σκορπίσει ένα κοπάδι ανθρώπων διψασμένων για πόλεμο και αίμα, που σαν τους λύκους που λυσσάνε μέσα στο χιόνι, ήρθαν και μπήκαν σε χώματα που βλάστησε ο πολιτισμός και η ομορφιά του κόσμου όλου και έβαλαν στόχο και σκοπό να πατήσουν την Βασιλεύουσα όλης της οικουμένης! Η Κωνσταντινούπολη, η θεοσκέπαστη, η επτάλοφη, η νέα Σιών, η πολυξακουσμένη, το καμάρι όλης της ανατολής σε χέρια βαρβάρων, που δεν σεβάστηκαν την ιστορία της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της.

Έκτοτε, 568 χρόνια κάθε τέτοια μέρα, η καρδιά του κάθε ρωμιού χτυπά πιο γοργά στην θύμησή της. Η μήπως δεν συμβαίνει αυτό;  Δεν ξέρω!!!. Αναρωτιέμαι αν η ιστορία μας δίδαξε κάτι, αν η ιστορία μπορεί να φέρει στο νου μας έστω ,το πού μπορεί να φτάσει ο ρωμιός όταν θέλει και τι μπορεί να δημιουργήσει, να θυμηθεί τους τελευταίους υπερασπιστές αυτής της Πόλης, για να μπορέσουμε να αντλήσουμε μαθήματα ζωής και ανδρείας, διδάγματα ήθους των τελευταίων αρχόντων, του τελευταίου αυτοκράτορα που έβγαλε την σπαραχτική κραυγή: «Εάλω η Πόλις»!!! Στην τελευταία λειτουργία στην αγια-Σοφιά κοινώνησε και ζήτησε συγνώμη απ΄το λαό του. «Το να παραδώσω την Πόλη, δεν ούτε δικό μου δικαίωμα, ούτε κανενός άλλου που κατοικεί σ' αυτήν. Όλοι αυτοπροαιρέτως θα θυσιαστούμε»!!!

Τα Γενοβέζικα καράβια τον περίμεναν να το φυγαδέψουν στην Δύση, δεν δέχτηκε να εγκαταλείψει το λαό του. Η Πόλις εάλω, αλλά δεν αλώθηκε η συνείδηση του άρχοντα, του ηγέτη, του βασιλιά. Δεν αυτοεξορίστηκε για να σωθεί!!!

Η τελευταία του κραυγή ήταν: «Επιτέλους δεν υπάρχει ένα χριστιανός να πάρει το κεφάλι μου»; Δεν υπήρχε. Είχαν όλοι θυσιαστεί, αυτοπροαιρέτως!

Στις 30 Μαΐου, το πλιατσικολόγημα ακόμα συνεχιζόταν, καθώς το αίμα έρρεε στους δρόμους της Πόλης. Ο Σουλτάνος μπήκε στην Πόλη με όλη του τη φρουρά, είδε το κακό και είπε κάποιους στίχους ενός πέρση ποιητή για τη ματαιότητα του κόσμου!! Έπειτα μπήκε στο παλάτι που του ετοίμασαν το τραπέζι. Ήπιε και σχεδόν μέθυσε από τον θρίαμβό του. Ζήτησε να δει τον ναύαρχο Νοταρά και τα παιδιά του, που έπιασαν αιχμάλωτους, για να τον πείσει να τουρκέψει. Ο Νοταράς αρνήθηκε σαν πραγματικός άρχοντας και πολεμιστής. Τότε διέταξε να σφάξουν πρώτα τα παιδιά μπροστά στα μάτια του και στη συνέχεια αυτόν. Μετά ρώτησε να μάθει για το σώμα του Παλαιολόγου.

Στην αγία Θεοδοσία, στο γκιούλ τζαμί, τα αίματα ακόμα έτρεχαν και τα τριαντάφυλλα στόλιζαν τώρα και τα σώματα των τελευταίων ηρώων της Βασιλεύουσας. Μέσα σ’αυτήν την εκκλησιά λένε πως υπάρχει ένας τάφος, που απάνω στην πλάκα του έχει χαραγμένα τούρκικα γράμματα που λένε: «Εδώ κείτεται ένας μαθητής του Χριστού». Λένε πως αυτός είναι ο τάφος του τελευταίου αυτοκράτορα.

«Πήραν την Πόλιν πήραν την…»

«Σώπασε αφέντρα και Κυρά και μη πολυδακρύζεις…», ιδιαίτερα τώρα που όλη η τουρκιά «κατάφερε» να προσεύχεται στον Ναό σου!!!

Τρύφων Τσομπάνης




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium