Σήμερα ξεκινά η δημοσίευση μιας σειράς «εκλαϊκευμένων» ιατρικών άρθρων στις φιλόξενες άυλες/ψηφιακές σελίδες του Lagadas.net τα οποία θα αφορούν σε καθημερινούς προβληματισμούς για χειρουργικά θέματα. Θα προσπαθήσω να δώσω, με γλώσσα κατανοητή στον μέσο άνθρωπο, απαντήσεις σε απορίες, αποφεύγοντας δυσνόητους επιστημονικούς και τεχνικούς όρους. Για να γίνει πιο «ζωντανό» το κείμενο και να μην κουράζει με έναν συμπαγή όγκο, θα έχει την διάρθρωση των ερωταποκρίσεων (κάτι σαν συνέντευξη ή φιλική κουβέντα), με τελικό στόχο την ενημέρωση για θέματα υγείας, το ξεκαθάρισμα εννοιών, την πρόληψη και την έγκαιρη θεραπεία όπως και την κατάρριψη μύθων αλλά και την διάλυση προκαταλήψεων που επικρατούν γύρω από χειρουργικές παθήσεις. Θα ήταν μεγάλη χαρά για μένα να δεχθώ παρατηρήσεις και διορθώσεις για τα προηγούμενα άρθρα και προτάσεις για την θεματολογία των μελλοντικών.

Η επικοινωνία μας μπορεί να γίνει στα τηλέφωνα και e-mail:

6977 540 759

2394 022 100

stergsam@gmail.com

Κήλες της βουβωνικής χώρας

Τι είναι κήλη;

Κήλη στην ιατρική ονομάζεται το πέρασμα ενός σπλάχνου μέσω του(μυικού)  τοιχώματοςτης κοιλιάς.

Ποιες είναι οι κήλες της βουβωνικής χώρας;

Βουβωνική χώρα είναι η περιοχή στο σημείο σύνδεσης του μηρού με τον κορμό. Σε αυτήν την περιοχή εμφανίζονται κυρίως 2 κήλες: η βουβωνοκήλη και η μηροκήλη οι οποίες αποτελούν το 75-80% όλων των κηλών. Οι βουβωνοκήλες εμφανίζονται στο βουβωνικό στόμιο (το άνοιγμα από το οποίο περνούν τα σπερματικά αγγεία και ο σπερματικός πόρος στους άνδρες και ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας στις γυναίκες) το οποίο βρίσκεται πάνω από τον βουβωνικό σύνδεσμο. Οι μηροκήλες εμφανίζονται στον μηριαίο δακτύλιο (το άνοιγμα από το οποίο περνούν τα μηριαία αγγεία) ο οποίος βρίσκεται κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο.

Σε τι διαφέρει η βουβωνοκήλη από την μηροκήλη;

Η βουβωνοκήλη είναι η συχνότερη κήλη του κοιλιακού τοιχώματος στον γενικό πληθυσμό. Εμφανίζεται σε άνδρες και γυναίκες. Το 1/3 των ασθενών δεν έχει συμπτώματα αλλά μέσα στα επόμενα 5 χρόνια από την εμφάνισή της, το 70% θα χρειαστεί χειρουργείο. Η μηροκήλη είναι σπανιότερη, εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και αφορά το 3% όλων των κηλών. Ο κίνδυνος όμως να περισφιχθεί είναι μεγαλύτερος γιατί ο μηριαίος δακτύλιος, μέσα από τον οποίο διέρχεται, είναι ένας στενός και άκαμπτος ινώδης δακτύλιος.

Ποιά είναι η αιτιολογία τους;

Το βουβωνικό στόμιο και ο μηριαίος δακτύλιος είναι φυσιολογικά χάσματα στο κοιλιακό τοίχωμα. Οι λόγοι που ωθούν τα σπλάχνα να βγουν έξω από αυτά τα χάσματα είναι:

1. η χαλάρωση του τοιχώματος (παχυσαρκία, ποιότητα κολλαγόνου, ηλικία)

2. η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (χρόνιος βήχας, χρόνια δυσκοιλιότητα, άρση βάρους, εγκυμοσύνη, ασκίτης, ενδοκοιλιακοί όγκοι)

Τι συμπτώματα δίνουν;

Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μια ενόχληση σαν κάψιμο ή σαν αίσθηση βάρους στην περιοχή, το οποίο εκδηλώνεται συνήθως στις κινήσεις και υποχωρεί στην ανάπαυση και όταν ξαπλώνουν. Πόνος υπάρχει συχνότερα στην αρχή, όταν δηλαδή έχει χαλαρώσει το στόμιο και λιγότερο όταν βγει τελικά έξω μόνιμα ο κηλικόςσάκκος. Όταν εμφανιστεί έντονος πόνος ο οποίος δεν υποχωρεί μπορεί η κήλη να έχει γίνει περισφιγμένη.

Ποιούς κινδύνους έχει κανείς;

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε μια κήλη είναι η περίσφιξη. Δηλαδή, το περιεχόμενό της να στραγγαλιστεί με αποτέλεσμα την ισχαιμία και τελικά την νέκρωσή του. Τότε ο πόνος είναι οξύς και συνοδεύεται από ναυτία ή εμετό, ταχυκαρδία, πυρετό ενώ η περιοχή της κήλης είναι θερμή και εμφανίζει ερυθρότητα. Αν το περιεχόμενο είναι έντερο και περισφιχθεί τότε εμφανίζονται και συμπτώματα ειλεού, όπως αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων. Σε κάθε τέτοια περίπτωση απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση και μπορεί να κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του ασθενούς

Ποια διαγνωστικά μέσα διαθέτουμε;

Η διάγνωση γίνεται με απλή κλινική εξέταση σε συνδυασμό με το ιστορικό. Σε κάποιες περιπτώσεις, που η κλινική εξέταση δεν επαρκεί ή υπάρχει πρόβλημα διαφορικής διάγνωσης, μπορεί να ζητηθεί μια απεικόνιση με υπέρηχο, η οποία είναι η καλύτερη εργαστηριακή μέθοδος για τέτοιου είδους κήλες. Ακόμα πιο σπάνια, η αξονική ή μαγνητική τομογραφία συμβάλλουν στην λύση των διαγνωστικών προβλημάτων.

Ποιά είναι η θεραπεία τους;

Η θεραπεία των κηλών είναι αποκλειστικά και μόνο χειρουργική. Δεν υπάρχουν συντηρητικά μέσα αντιμετώπισης πέραν των κηλεπιδέσμων. Βέβαια πρέπει να τονιστεί ότι οι κηλεπίδεσμοι έχουν ένδειξη για χρήση ΜΟΝΟ από ανθρώπους οι οποίοι δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να χειρουργηθούν. Μάλιστα αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι πολύ περιορισμένη λόγω του δεδομένου ότι ακόμα και ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας (καρδιολογικά, αναπνευστικά κ.α.) μπορούν να υποβληθούν σε επέμβαση αποκατάστασης κήλης με τοπική αναισθησία.

Πόσα είδη εγχειρήσεων υπάρχουν;

Πολλές και διαφορετικές χειρουργικές μέθοδοι έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία της κήλης. Βασικά βήματα της τεχνικής είναι η ανάταξη της κήλης και η ενίσχυση του τοιχώματος. Όταν λέμε ανάταξη εννοούμε την επανατοποθέτηση του σπλάχνου που προπίπτει (βγαίνει προς τα έξω) μέσα στην κοιλιά και αποτελεί το περιεχόμενο της κήλης αλλά και του κηλικούσάκκου (του τμήματος του περιτοναίου που την καλύπτει). Η ενίσχυση του τοιχώματος (του φυσιολογικού χάσματος ή του ευένδοτου σημείου) γινόταν παλιότερα τοποθετώντας ραφές σε διάφορα γειτονικά ανατομικά στοιχεία ενώ σήμερα γίνεται με την τοποθέτηση πλέγματος. Αυτό που έχει συμφωνηθεί σήμερα σαν κανόνας στην χειρουργική των κηλών είναι η χρήση πλέγματος και η τεχνική χωρίς τάση (tensionfree). Η προσπέλαση μπορεί να είναι είτε ανοικτή είτε λαπαροσκοπική.

Πώς γίνεται η επιλογή πλέγματος;

Σήμερα, χάρη στην τεχνολογία, υπάρχει ένα μεγάλο εύρος επιλογής πλεγμάτων. Τα πλέγματα μπορεί να είναι απορροφήσιμα και μη, συνθετικά, βιολογικά, ενδοπεριτοναϊκά, προσχηματισμένα, αυτοκαθηλούμενακ.ο.κ. Το πρώτο κριτήριο είναι το είδος της κήλης και η τεχνική αποκατάστασης. Το δεύτερο είναι η εκπαίδευση του γιατρού και οι ανάγκες του ασθενούς. Το τρίτο, και σημαντικό, είναι το κόστος του υλικού, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαγορευτικό ακόμα και σε δημόσιες δομές.

Πόση είναι η νοσηλεία μετά από επέμβαση κήλης και πότε επανέρχεται κανείς στη φυσιολογική ζωή;

Η συνήθης νοσηλεία είναι μιας ημέρας αν η εγχείρηση γίνει λαπαροσκοπικά ή ανοικτά με γενική αναισθησία. Σε επεμβάσεις που εκτελούνται με ραχιαία ή τοπική αναισθησία, ο ασθενής παίρνει εξιτήριο αυθημερόν. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο χρειάζεται ξεκούραση 2-3 ημερών και λήψη απλών παυσίπονων από το στόμα. 7-10 ημέρες μετά την εγχείρηση μπορεί κανείς να επανέλθει στις περισσότερες δραστηριότητές του ενώ έντονη σωματική άσκηση και μεταφορά βαρών καλό θα ήταν να αρχίσει μετά από 1-1,5 μήνα.

Υπάρχει κίνδυνος υποτροπής;

Όποια μέθοδος και να ακολουθηθεί, μια μικρή πιθανότητα υποτροπής είναι υπαρκτή. Η πιθανότητα αυτή αυξάνει με την αύξηση του σωματικού βάρους, την συχνή άρση βαρών, την κακή χειρουργική τεχνική και την διαπύηση του τραύματος.

Πότε πρέπει να χειρουργηθεί μια κήλη;

Επείγουσα εγχείρηση χρειάζεται οπωσδήποτε στις περισφιγμένες κήλες γιατί ο κίνδυνος για την υγεία του ασθενούς είναι μεγάλος. Η προγραμματισμένη αποκατάσταση της κήλης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες:

• οι μηροκήλες έχουν μεγάλη πιθανότητα περίσφιξης, γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζονται έγκαιρα

• οι βουβωνοκήλες που δίνουν συμπτώματα και είναι ενοχλητικές για την καθημερινότητα, οι μεγάλες με στενό αυχένα ή οι βουβωνοκήλες που μεγαλώνουν γρήγορα, βουβωνοκήλες σε ανθρώπους με έντονη μυϊκή δραστηριότητα είναι ενδείξεις για χειρουργείο

• νέα άτομα με μικρές βουβωνοκήλες, οι οποίες δεν ενοχλούν ιδιαίτερα μπορούν να περιμένουν λίγο καιρό χωρίς εγχείρηση και να επανεξετάσουν την απόφασή τους σε συνεργασία με τον γιατρό τους

• το πρόβλημα με την καθυστέρηση του χειρουργείου είναι ότι συνήθως οι κήλες μεγαλώνουν (με την πάροδο της ηλικίας χαλαρώνουν τα κοιλιακά τοιχώματα) και όσο μεγαλύτερες είναι δυσκολεύει η αποκατάστασή τους και αυξάνεται η πιθανότητα υποτροπής μετά το χειρουργείο

• άτομα μέσης ή μεγάλης ηλικίας που καθυστερούν την επέμβαση μπορεί να εμφανίσουν στο μέλλον προβλήματα υγείας (πχ καρδιολογικά ή πνευμονολογικά) τα οποία θα αυξήσουν τον χειρουργικό κίνδυνο ή θα απαιτήσουν προτεραιότητα στην αντιμετώπισή τους έναντι της κήλης

• όταν η κήλη αφορά την μια πλευρά (δεξιά ή αριστερά) ενώ στην αντίθετη πλευρά υπάρχει χαλαρό στόμιο ή μικρή κήλη, το σωστό είναι να γίνεται εγχείρηση αμφοτερόπλευρα (και στις δύο πλευρές)

Η κήλη της βουβωνκής χώρας (βουβωνοκήλη και μηροκήλη) είναι ένα συχνό πρόβλημα που δυσκολεύει στις καθημερινές δραστηριότητες και απασχολεί αρκετούς ανθρώπους της παραγωγικήςηλικίας, στερώντας τους από πολλές εργατοώρες. Η αντιμετώπισή της είναι καθαρά χειρουργική και, με βάση τις τεχνολογικές εξελίξεις, η αποκατάσταση είναι εύκολη, γρήγορη και με ελάχιστο πόνο. Σε κάθε περίπτωση, όταν κανείς εντοπίσει μια διόγκωση στη βουβωνική χώρα πρέπει να επικοινωνήσει με τον γιατρό του για να γίνει η σωστή διάγνωση και στη συνέχεια να του προταθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Μάθετε περισσότερα για τον γιατρό πατώντας εδώ

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
Γενικός Χειρουργός
MD, MSc
Καλλιπόλεως 6, Λαγκαδάς
Επίσκεψη στο ιατρείο ΜΟΝΟ κατόπιν
τηλεφωνικού ραντεβού στα τηλέφωνα:
Κιν 6977 540 759
Τηλ 23940 22100
stergsam@gmail.com