Διένυσαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στην περιοχή του Λαγκαδά, να αναπαραχθούν και να ξαναφύγουν πάλι πίσω με τους απογόνους τους στα τέλη του καλοκαιριού.

Επιστρέφουν κάθε χρόνο στις ίδιες φωλιές για να ζευγαρώσουν και να αναπαράγουν το είδος τους. Τα εντυπωσιακά πουλιά αγαπούν την περιοχή του Λαγκαδά, καθώς εδώ βρίσκουν μπόλικη τροφή, όπως έντομα και ποντίκια λόγω των πολλών κτηνοτροφικών μονάδων και φυσικά ψάρια και νερό από τις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη.

Οι κάτοικοι του Καβαλαρίου, το χωριό με τις περισσότερες φωλιές λευκοπελαργών, περιμένουν με ανυπομονησία να τους δούνε ξανά κοντά στα σπίτια τους. Η άφιξη τους σηματοδοτεί και επίσημα τον ερχομό της άνοιξης. Στα μέρη αυτά έρχονται στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Φέτος, καθυστέρησαν να έρθουν λόγω του παρατεταμένου χειμώνα.

Μόλις εγκατασταθούν στη φωλιά τους, ξεκινούν αμέσως τις επιδιορθώσεις, κουβαλώντας ξυλαράκια με το ράμφος τους και ταυτόχρονα αρχίζουν και τους έρωτες. Δεν έχουν χρόνο για χάσιμο, αφού πρέπει να ζευγαρώσουν, να γεννήσουν, να κλωσήσουν, να μεγαλώσουν τα πελαργάκια, να τα μάθουν να πετάνε και όλα αυτά μέσα σε έξι μήνες. Μετά θα ξαναφύγουν πάλι πίσω στην Αφρική. Η ζωή τους κάνει συνεχώς τον ίδιο κύκλο, όπως και των χελιδονιών.

Οι πελαργοί είναι συνηθισμένοι στην παρουσία του ανθρώπου και τυχόν θόρυβοι από οχήματα ή μηχανήματα δεν διαταράσσουν την ήρεμη ζωή τους. Οι φωλιές τους είναι τοποθετημένες πάνω σε στύλους της ΔΕΗ, όμως πολλές φορές αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη ζωή τους, αφού η ηλεκτροπληξία είναι από τα συχνότερα ατυχήματα για τα συμπαθή πουλιά. Όμως και τα σχοινιά (τριχιές, σπάγκοι κ.α.) μπορούν να αποβούν μοιραία για ένα νεοσσό, καθώς οι γονείς τα συλλέγουν για την κατασκευή της φωλιάς τους και μπλέκονται στα πόδια των μικρών τους, σφίγγοντας τα μέχρι θανάτου.

Στην επαρχία Λαγκαδά κοινότητες πελαργών βρίσκουμε, εκτός από το Καβαλάρι, στη Νυμφόπετρα, στον Αγιο Βασίλειο, στην Ανάληψη, το Σχολάρι, το Ηράκλειο, τα Σπιτάκια και τον Περιστερώνα.

Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνών Κορώνειας Βόλβης Χαλκιδικής πραγματοποιεί σε ετήσια βάση δακτυλιώσεις νεοσσών, ώστε να υπάρχει παρακολούθηση της μεταναστευτικής διαδρομής, σε συνεργασία με φορείς και ορνιθοπαρατηρητές.