Δεν προλάβανε να στεγνώσουν τα δάκρυα για την Σοφία και τον Νικήτα που χάσαμε στα Τέμπη, ξαναβουρκώσαμε και πάλι για την απώλεια ενός ακόμα νέου ανθρώπου του Βαγγέλη Δόνιου, που έφυγε απρόσμενα και άδικα από τη ζωή μας.

Αργότερα η μητέρα του μου πρόσφερε για το ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ μια αρχιτεκτονική μακέτα, που είχε κάνει ο Βαγγέλης σαν μαθητής Γυμνασίου, όπου αποτύπωσε την κατοικία Δόγκα, στα πλαίσια ενός μαθήματος του σχολείου. Με  εξέπληξε η φαντασία και η δημιουργικότητά του γιατί σε μια ηλικία 13-14 χρόνων δεν είναι εύκολο να κάνεις μια εργασία που χρειάζεται γνώση και στοιχεία αρχιτεκτονικής. Αυτό το έργο λοιπόν που κοσμεί το Λαογραφικό μας  με έκανε να τον θυμούμαι  κάθε φορά που το έβλεπα και να τον μνημονεύω σε κάθε ξενάγηση που έκανα στους  επισκέπτες μαθητές.

Η απώλειά του σίγουρα δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει από τη μνήμη των αγαπημένων του και των φίλων του, αλλά και όλων όσων έτυχε να τον γνωρίσουν.

Τα συλλυπητήρια στους οικείους του δεν αρκούν για να κλείσουν την πληγή. Πονάμε μαζί τους και  προσευχόμαστε ο Αναστημένος Χριστός να απαλύνει τον πόνο τους. Φεύγει πάνω στην άνοιξη της ζωής και της φύσης, αλλά και φεύγει μέσα στο αναστάσιμο κλίμα των ημερών.

Η τελευταία μας λέξη δεν άλλη από τον αναστάσιμο ύμνο: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω, θάνατον  πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!!!

Έτσι θα ζει στην καρδιά και στη μνήμη μας, γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους λησμονείς!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, Βαγγέλη!!!!

Τρύφων  Τσομπάνης