Είναι χωριό του δήμου Λαγκαδά, το οποίο βρίσκεται βόρεια της λίμνης Βόλβη. Απέχει περίπου 55 χιλιόμετρα από την πόλη της Θεσσαλονίκης και αποτελεί μια εναλλακτική απόδραση, κοντά στην πόλη. Ο λόγος για τον Ασκό του δήμου Λαγκαδά. Εάν ο δρόμος σε βγάλει στο όμορφο χωριό, θυμίσου να αναζητήσεις και το εκκλησάκι του Aη Γιάννη.

Στο προαύλιο του ναού, υπάρχει μία πέτρα, όπου σύμφωνα με την παράδοση, κάτοικοι του χωριού αλλά και των γύρω περιοχών προσπαθούν να περάσουν μέσα από αυτήν, για ευλογία. Η πέτρα έχει μία καμπύλη στη μέση της και σχηματίζει ένα βαθούλωμα στο οποίο οι πιστοί ελίσσονται για να βγουν στην άλλη πλευρά.

Η παράδοση θέλει την πέτρα να βρίσκεται στο συγκεκριμένο σημείο από την εποχή της τουρκοκρατίας, πολύ πριν χριστεί ο ναός που είναι αφιερωμένος στον Αη Γιάννη τον Βαπτιστή.

Όπως εξήγησε στο thestival.gr ο κ. Νικήτας, κάτοικος του Ασκού, η πέτρα είχε μία τρύπα από την οποία αποπειράθηκε να περάσει μία γυναίκα τουρκικής καταγωγής. Στην προσπάθειά της, η γυναίκα εγκλωβίστηκε με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να σπάσει την πέτρα και να πάρει την μορφή που έχει μέχρι και σήμερα. «Οι Τούρκοι την υπολόγιζαν. Σήμερα, ο κόσμος δεν πιστεύει στο θαύμα της πέτρας, αλλά στο θαύμα του Αη Γιάννη» τόνισε.

Το συγκεκριμένο εκκλησάκι βρίσκεται στα ορεινά του Ασκού και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το χωριό. Πανηγυρίζει στις 24 Ιουνίου, οπότε και τιμάται το Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Το βράδυ της 23ης Ιουνίου, παραμονή της εορτής, τελείται ο εσπερινός και στη συνέχεια στο προαύλιο υπάρχουν μικροπωλητές, κεράσματα, φαγητά και στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι, το οποίο προσελκύει κόσμο και από άλλες περιοχές της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. «Η πέτρα του Αη Γιάννη είχε μεγάλη φήμη. Παλαιότερα, ερχόταν κόσμος από Νιγρίτα, Σοχό και Χαλκιδική με τα ζώα τους. Διανυκτέρευαν και περνούσαν τα χαλινάρια των αλόγων από την πέτρα για ευλογία», σημείωσε ο κ. Νικήτας.

«Aκουσαν έναν θόρυβο, η πέτρα είχε πιάσει την κ. Μαρία»

Τα τελευταία 10 χρόνια, η πέτρα δεν έχει πιάσει κανέναν. Μάλιστα, πριν από κάποιο διάστημα, ένας εκ των ιερέων που εφημέρευε στον Ασκό, είχε απαγορεύσει το πέρασμα από την πέτρα του Aη Γιάννη.

Ωστόσο, με την αλλαγή του εφημέριου, επιτρέπεται εκ νέου το πέρασμα, αφού πρώτα ολοκληρωθεί η τέλεση του εσπερινού, αργά το απόγευμα της 23ης Ιουνίου, παραμονή της γιορτής.

Αρκετοί από τους κατοίκους του Ασκού Θεσσαλονίκης έχουν γίνει αυτόπτες μάρτυρες περιστατικών κατά τα οποία η πέτρα εγκλώβισε πιστούς κατά το πέρασμά τους. Ο κ. Νικήτας είναι ένας από αυτούς, ο οποίος εξομολογείται στο thestival.gr, όλα όσα είδε και άκουσε πριν από αρκετά χρόνια.

«Πάμε πίσω στο 1990. Ξαφνικά άκουσα έναν θόρυβο και η πέτρα είχε πιάσει την κ. Μαρία. Θυμάμαι ότι ήταν η πιο αθώα γυναίκα του χωριού, φαινόταν ότι δεν έκανε κανένα κακό στη ζωή της. Αμέσως ειδοποίησαν τον παπά του χωριού, ο οποίος ήρθε και διάβασε ευχή. Μετά από περίπου μία ώρα, η κ. Μαρία απελευθερώθηκε, χωρίς να τάξει κάτι. Aλλοι συνήθιζαν να τάζουν κάτι. Θυμάμαι είχε χάσει τη λαλιά της, δεν μπορούσε να μιλήσει. Ήταν σαν να λιποθυμούσε», περιέγραψε.

Για τον ίδιο, η παράδοση που θέλει την πέτρα να κρατά τους αμαρτωλούς, δεν ισχύει. «Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει ποιος είναι πιο αμαρτωλός από τον άλλον. Για μένα προσωπικά έχει σχέση με την ψυχική πίστη. Δεν έχει κάτι για να κολλήσει κάποιος εκεί. Εκεί να κάνει με την πίστη του καθενός. Έχω δει πολλές φορές να πιάνει ανθρώπους. Υπήρχαν φορές που έπιανε ανθρώπους για πολύ ώρα. Τώρα μας έμεινε σαν παράδοση», τόνισε.

«Σχεδόν κάθε χρόνο κάποιος πιανόταν»

Ο κ. Χάρης που επίσης κατοικεί στον Ασκό, κατέθεσε στο thestival.gr τη δική του μαρτυρία για την πέτρα του Aη Γιάννη. Συγκεκριμένα, ο ίδιος είδε μία γυναίκα να εγκλωβίζεται στην πέτρα απ’ όπου ομάδα νεαρών προσπαθούσε την τραβήξει, χωρίς αποτέλεσμα.

«Αυτό που σας αναφέρω έγινε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ήμουν περίπου 10 ετών. Πήγα την ημέρα του πανηγυριού στο ύψωμα του Αη Γιάννη. Εκεί είδα μία ηλικιωμένη γυναίκα που σύρθηκε από την πέτρα και κόλλησε. Κάποια παλικάρια την τράβηξαν, αλλά δεν ξεκόλλησε. Τότε ήρθε ο ιερέας του χωριού, διάβασε μία ευχή, η γυναίκα έταξε στον Aγιο και ελευθερώθηκε. Παλιότερα, σχεδόν κάθε χρόνο κάποιος θα πιανόταν στην πέτρα», ανέφερε.

Όπως πρόσθεσε ο κ. Χάρης, το τάξιμο είχε να κάνει με κάτι πολύτιμο που είχε ο πιστός ή πιστή, όπως ο σταυρός που ενδεχομένως να φορούσε.

«Πιάνει μόνο το βράδυ της παραμονής»

Η κ. Δέσποινα που κατοικεί στη Θεσσαλονίκη αλλά κατάγεται από τον Ασκό και έχει παραβρεθεί πολλές φορές στο πανηγύρι του Αη Γιάννη, δίνει μία διαφορετική εκδοχή για την πέτρα και το πέρασμα από αυτήν.

«Μόνο την παραμονή της γιορτής, αργά το βράδυ,  πιάνει η πέτρα. Θυμάμαι πριν από περίπου 40 χρόνια, είχα δει μία γυναίκα να περνά από τη πέτρα. Αισθάνθηκε σφίξιμο, την τράβηξαν αλλά δεν μπορούσε να βγει. Ο ιερέας δεν πήγε να τη διαβάσει. Εκείνη έκανε την προσευχή της, έταξε κάτι και απελευθερώθηκε», σημείωσε στο thestival.gr.

Παλαιότερα, οι πιστοί συνήθιζαν να αφήνουν τα τάματα σε ένα δέντρο που υπάρχει δίπλα από την πέτρα. Τα τελευταία χρόνια, τα τάματα μεταφέρονται εντός του ναού.

Για φέτος, το πανηγύρι του Αη Γιάννη στον Ασκό, είναι προγραμματισμένο για την Παρασκευή και το Σάββατο 23 & 24 Ιουνίου. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι ετοιμασίες από κατοίκους του χωριού, προκειμένου να είναι έτοιμος και περιποιημένος ο ναός, για να για υποδεχτεί τους πιστούς.