«Μπορεί και να ‘ναι απ' τον καπνό, μπορεί κι απ' τον αγέρα, τα βουρκωμένα μάτια μου και τούτη η παγωνιά…» κι όντως ίσως δεν υπάρχουν μάτια που να μη βούρκωσαν από το δράμα των τελευταίων τραγικών ημερών, πριν ακόμα κοπάσουν οι καπνοί που έτσουζαν τα μάτια, ήρθαν τα νερά όχι για να σβήσουν φωτιές αλλά για να καλύψουν τις εθνικές ντροπές μας. Χρόνια τώρα η Ελλάδα, αυτό το «τρελοβάπορο» που λέει κι ο ποιητής, πορεύεται παρέα με την αβεβαιότητα και σε ένα μέλλον που μόνο πόνο προκαλεί. Όσα έργα κι αν γίνουν δυστυχώς έχουν ως μέγιστο χρόνο ζωής μια δεκαετία ή έστω εικοσαετία. Απορώ πώς ένας λαός που κάποτε έχτιζε Παρθενώνες, κάστρα και μοναστήρια και βυζαντινές εκκλησιές, που διατηρούνται ακόμα από τον 5ο και 6ο αιώνα, δηλαδή εδώ και δεκαπέντε αιώνες, δεν έμαθε να χτίζει για το βαθύ μέλλον του και να αφήνει το δικό του στίγμα στον πολιτισμό. Παρακολουθώντας ένα επιστημονικό συνέδριο για τις αναστηλώσεις μνημείων, άκουσα την διαπίστωση ότι τα κτήρια που χτίζουμε σήμερα για κατοικίες ή επαγγελματικούς χώρους, δεν έχουν ζωή μεγαλύτερη των 45-50 χρόνων!!!

Τρανή απόδειξη το Γυμνάσιο Λαγκαδά, που θεωρήθηκε το κόσμημα της εποχής του (1972), η γέφυρα του Μπογδάνα, η γέφυρα της Ασσήρου, και τόσα άλλα στοιχεία όπως δρόμοι και άλλα οδικά αγροτικά δίκτυα, κάθε τετραετία ανανεώνονται με πασαλείμματα, έτσι για να φαίνεται ότι κάτι γίνεται. Μιλάμε δηλαδή για έργα με μέγιστο χρόνο ζωής μια τετραετία!!!! Είναι ή δεν είναι εγκληματικό;;; Τρέμω στην ιδέα μήπως αυτό που έγινε στο Βόλο και Λάρισα και αλλού, γίνει και στην περιοχή μας. Το 2020 με μια βροχή μιας ώρας πνίγηκε ο Λαγκαδάς αλλά και κάποια χωριά. Φανταστείτε τα χειρότερα. Θα δούμε την Κορώνεια να φτάνει μέχρι τις Πέντε Βρύσες, όπως μαρτυρείται στις ιστορικές πηγές για το αρχαίο παρελθόν της.

Και αναμφίβολα το βάρος της ευθύνης πέφτει σε ώμους κατασκευαστών αλλά και αρχόντων των αρμοδίων φορέων, που έμειναν να χαίρονται όχι για τα «μακρόπνοα» έργα τους, αλλά για τις φωτογραφίες των εγκαινίων και την ψηφοθηρία τους!

Μήπως είναι η ώρα της μηδενικής ανοχής στη διαφθορά και την κακοδιαχείριση των πολιτευομένων; Δεν είναι ότι χάνονται χρήματα των φορολογουμένων, αλλά ότι ροκανίζεται η επιβίωση της πατρίδας, όταν κάποιοι κάνουν κακοτεχνίες και καθυστερήσεις κι ο υπουργός ή ο Δήμαρχος κάνουν τα στραβά μάτια  γιατί ο εργολάβος είναι φίλος ή κουμπάρος!!! Όμως η απόλυτη ευθύνη βαρύνει κι όλους εμάς που προωθούμε στην εξουσία ανθρώπους που την διαφθορά την έχουν στο αίμα τους!!! Ψηφίζουμε ανθρώπους, γράφει έγκυρος πολιτικός αναλυτής Αθηναϊκής εφημερίδας, «για βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους, προέδρους, ανθρώπους που είναι τέλειοι για τα πανηγύρια, αλλά ανίκανοι όταν γίνει η στραβή. Τέλειοι στα βαφτίσια, στις σέλφι, αλλά εξαφανισμένοι όταν πρέπει να λογοδοτήσουν»! Τους ρωτήσαμε ποτέ αν έχουν κάνει κάτι στη ζωή τους που να δικαιολογεί την εκλογή τους; Τι πρόσφεραν στον τόπο πριν από την ψήφο μας; Έχουν δουλέψει σε κανονική δουλειά ή συντηρούνται από την εξουσία τους; Έχουν νιώσει τον κίνδυνο της απόλυσης λόγω ανικανότητας;

Στεκόμαστε με δέος μπροστά στην καταστροφή και δεν τολμάμε να μιλήσουμε με ονόματα για ευθύνες! Το ζητούμενο είναι να ξυπνήσουμε όλοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, λαός και να καταλάβουμε ότι αν δεν βγούμε από την αδράνεια και τον κομματικό λήθαργο των δήθεν εκλεκτών, τότε δυστυχώς θα θρηνούμε θύματα και θα χτίζουμε το μέλλον των παιδιών μας, πάνω στις λάσπες των βροχοπτώσεων και τα καμένα δέντρα των δασών μας.

Μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει για το έργο της προστασίας του τόπου μας και της ζωής μας στην επαρχία και την πόλη μας; Υπάρχουν η δεν υπάρχουν ευθύνες για ό,τι ταλαιπωρεί τον Δήμο μας; Ή θα τραγουδάμε μαζί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο: «Μπορεί και να ‘ναι απ’ τη φωτιά, μπορεί κι από το χιόνι, το δάσος που ρημάχτηκε και διώχνει τα πουλιά…»!!!

Τρύφων Τσομπάνης