Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 13:49:42



















Επισκέπτες Online: 1242


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






ENAΣ  ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟΨΕ ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΛΙΑ
01-07-2014
ENAΣ ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟΨΕ ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΛΙΑ


Χρονογραφικά σημειώματα του Τρύφωνα Τσομπάνη

Τριάντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Άγγελος έφυγε από τον Λαγκαδά, αφού πρώτα περάτωσε τις σπουδές του και αναζήτησε την τύχη του σε άλλες πολιτείες. Πρώτα στην Αθήνα, μετά στην Ευρώπη, στην Αμερική και ξανά στην Αθήνα, όπου τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά. Στα 35 αυτά χρόνια η επαφή μας άλλοτε χανόταν ανάμεσα στα τηλεφωνικά καλώδια και τώρα δυνάμωσε αισθητά με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του διαδικτύου όπου μπορούσαμε πλέον να μιλάμε μπροστά σε μια οθόνη και να πειραζόμαστε περιγράφοντας τα κιλά μας, τη φαλάκρα μας, ή τα άσπρα μαλλιά μας. Αυτή η επικοινωνία ζέστανε την παλιά φιλία μας και ξύπνησε αναμνήσεις και νοσταλγία.

-Πού τα θυμάσαι ρε μπαγάσα τόσα πράγματα από τα παλιά και χρονογραφείς καταγράφοντάς τα; Ρωτούσε συχνά.

-Άμα έρθεις του λέω και σύ στην γενέτειρα θα ξαναθυμηθείς τα παλιά καλά χρόνια, τη γειτονιά ,τα σοκάκια, τους παλιούς φίλους, του απαντούσα. Έτσι λοιπόν, έσπασε «ο έξω απ’ εδώ» το ποδάρι του και τον έψησα να έρθει στις εκλογές, όχι για να με ψηφίσει, αλλά θα ήταν μια καλή δικαιολογία στους συνεργάτες και στην γυναίκα του για να το σκάσει για λίγο μόνος, στα παλιά καλά λημέρια μας. Τα σκεφτόμουνα αυτά και κουρασμένος απ’ τη δουλειά αναπολούσα την παρουσία του κοντά μας, καθώς τα μάτια μου έκλειναν από την ανάγκη για ύπνο. Και να, καμιά φορά η επιθυμία γίνεται αλήθεια στα όνειρά μας. Ένα τηλέφωνο και η απόφαση πάρθηκε, η συμφωνία κλείστηκε να τον περιμένω στο γραφείο για να φύγουμε μαζί για τον Λαγκαδά, μια και είχε να έρθει 33 ολόκληρα χρόνια. Η πρώτη συνάντηση φυσικά πνίγηκε στη συγκίνηση και στην πλατιά αδελφική αγκαλιά του Άγγελου που δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι ξαναβρεθήκαμε μετά από τόσα χρόνια. Παρατήσαμε τα πάντα και φύγαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν για το χωριό μας, όπως έλεγε, που τώρα βέβαια το φανταζόταν σαν μια πόλη αλλαγμένη και αγνώριστη.

Όταν έφυγε από το Λαγκαδά, ακόμα τότε ξεκινούσε η ανάπτυξη και η ανοικοδόμηση της πόλης. Από το Δερβένι ακόμα άρχισε να ρωτά και να ενημερώνεται για ό,τι έβλεπε στο δρόμο. Η ξενάγησή μας ξεκίνησε από το αρχαιολογικό πάρκο του Δερβενίου, όπου ο Άγγελος έτριβε τα μάτια του από τα ωραία εκθέματα και το στήσιμο του μικρού μουσείου που συμπύκνωνε στις αίθουσές του τον μακεδονικό πολιτισμό της επαρχίας μας. Κατεβαίνοντας το Δερβένι του έδειξα το πέρασμα του Αποστόλου Παύλου από την περιοχή μας, τους μακεδονικούς τάφους των Λαγυνών, που είχαν ανασκαφεί τα τελευταία χρόνια από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς οι πρώτες ανασκαφές είχαν σταματήσει το 1936, και κατευθυνθήκαμε προς Λαγκαδά, όπου με μεγάλη έκπληξη είδε το εργοστάσιο του ΑΓΝΟ να σφύζει από ζωή και κόσμο. Απέναντι από το ΑΓΝΟ και σε μεγάλη έκταση εκτείνονταν ο μεγάλος βιοτεχνικός και εμπορικός σταθμός που χτίστηκε μέσω ΕΣΠΑ, με σκοπό να οργανώσει τους ντόπιους επιχειρηματίες και εμπόρους σε ένα ενιαίο χώρο όπου έβρισκες τα πάντα αλλά και προωθούνταν τα προϊόντα του κάμπου του Λαγκαδά. Αριστερά λίγα μέτρα πιο κάτω από την Μοίρα Πυραύλων, επισκεφθήκαμε την Αρχαιολογική Τούμπα του Περιβολακίου, όπου η ανασκαφική σκαπάνη έφερε στο φώς εκθέματα της εποχής του σιδήρου και του χαλκού αλλά και στοιχεία του μυγδονικού παρελθόντας της περιοχής μας. Φωτογραφίες των ανασκαφών και των εκθεμάτων ενημέρωναν τον κάθε επισκέπτη του χώρου. Τον ενημέρωσα για την μεγάλη ανασκαφή που γίνεται μεταξύ Βασιλουδίου και Γερακαρούς, όπου ανακαλύφθηκαν τυχαία αρκετοί μακεδονικοί τάφοι με τα πιο σπουδαία ευρήματα της εποχής του 4ου πΧ αι. και ετοιμάζεται ένας χώρος φύλαξης και στέγασης των εκθεμάτων. Μια ωραία ταβέρνα στην περιοχή του αρχαιολογικού χώρου στην Τούμπα, μας έδωσε τη δυνατότητα να περάσουμε ένα ωραίο μεσημέρι, τρώγοντας γριβάδι από την Κορώνεια, που ο φίλος μου κόντεψε να πνιγεί από τα αγκάθια γιατί είχε ξεμάθει στα λιμνίσια ψάρια.

Το διάστημα που καθίσαμε στο ταβερνάκι πέρασε ευχάριστα γιατί πέρασαν αρκετά άτομα γνωστά που είχαν χρόνια να δουν τον Άγγελο και η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα και εν μέσω συγκινησιακών φορτίσεων. Ήπιαμε και το φραπεδάκι μας και φύγαμε για Λαγκαδά, απολαμβάνοντας τη διαδρομή με τα πολυκαταστήματα και την ανάπτυξη που πρώτη φορά έβλεπε μετά από τόσα χρόνια, εκφράζοντας τη χαρά και τον θαυμασμό του. Στη γέφυρα σταματήσαμε για λίγο για να του εξηγήσω τα έργα που έγιναν τα τελευταία χρόνια με την εκτροπή ποσότητας νερού από τον Στρυμόνα, και τα ειδικά φράγματα ελέγχου των υδάτινων όγκων, ώστε και η λίμνη να τροφοδοτείται συνεχώς, αλλά και ο Μπογδάνας να προσφέρεται για προπονήσεις του κωπηλατικού ομίλου Λαγκαδά. Δάκρυσε όταν του είπα ότι πρόσφατα έφυγε ο κυρ-Σπύρος Κεχαγιάς ο πρώτος αθλητής και ιδρυτής του ομίλου. Περνώντας τη γέφυρα δεν μπορούσαμε να μη σταματήσουμε στο Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο, το στολίδι της πόλης μας, το οποίο ο αείμνηστος Μανώλης Μπίλλης οραματίστηκε και δώρισε στην πόλη. Την ώρα της επίσκεψής μας, τα αυτιά μας γέμισαν από τις μελωδίες της φιλαρμονικής του Λαγκαδά που έκανε την πρόβα της για μια εκδήλωση αφιερωμένη στον Μάνο Χατζιδάκι. 3.500 τετραγωνικά μέτρα δοσμένα στον πολιτισμό, το θέατρο, τα εργαστήρια τέχνης, τις νέες τεχνολογίες. Απίθανος χώρος και όμορφα δομημένος με μια καταπληκτική διαρρύθμιση των εξωτερικών χώρων, όπου το πάρκο των ηρώων του Λαγκαδά, τα παγκάκια και τα λουλούδια  φανέρωναν όλα πολιτισμό. Καθίσαμε στο φουαγιέ για μια πορτοκαλάδα και περάσαμε απέναντι στο στρατόπεδο Μπαρέτη, που ο Άγγελος το άφησε με στρατό όταν έφυγε για σπουδές. «Το πήραμε  είναι δικό μας». Τώρα ένας τεράστιος χώρος, με το ξαναζωντάνεμα του παλιού προκατοχικού αναψυκτηρίου, βουτηγμένος μέσα στο πράσινο, με τα ουζερί και τα μικροκαταστήματα ειδών λαϊκής τέχνης, τους χώρους των Πολιτιστικών Συλλόγων, που όμορφα αναπαλαιωμένα τα κτήρια είχε το καθένα την ιδιοπροσωπία του, τον ειδικό χώρο για τα σχολεία ως πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, τον μικρό θερινό κινηματογράφο που θύμιζε τα παλιά, το υπαίθριο αμφιθεατράκι που οι σύλλογοι κάνουν τις εκδηλώσεις τους, το κτήριο που με πολύ γούστο μετατράπηκε σε μαθητικό ξενώνα, όπου τα σχολεία που επισκέπτονται την περιοχή μπορούν να φιλοξενηθούν με πολύ χαμηλό κόστος διαμονής….Ο Άγγελος έτριβε τα μάτια του!!!! Μπράβο. Μπράβο, μπράβο!!! Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ αδελφέ, ότι ο Λαγκαδάς μας μέσα σε 30 χρόνια θα είχε τέτοια αλματώδη ανάπτυξη!!! Έγινε αγνώριστος πραγματικά. Εγώ έμεινα με τον Λαγκαδά που ήταν το κεφαλοχώρι μιας φτωχής επαρχίας!!!.

Φτάνοντας στη είσοδο της πόλης περίμενε να δει στου Νταντινίδη τους παραγωγούς με τα τρακτέρ να ζυγίζουν στη γεφυροπλάστιγγα τις ντομάτες που θα παρέδιδαν στο κονσερβοποιείο, όμως αν’ αυτού είδε τον ΜΑΣΟΥΤΗ με όλη την πελατεία του και την καταναλωτική μανία διάχυτη, όπως παντού. Στα δεξιά μας η πρώτη έκπληξη ήταν το πάρκο της λαϊκής αγοράς, με όμορφες και έξυπνες κατασκευές για να ξεκουράζονται οι περαστικοί, με παιδική χαρά πρότυπο αισθητικής, με μια καταπληκτική αρχιτεκτονική-κηποτεχνική  αισθητική πρόταση, που πραγματικά δεν σε έκανε να θέλεις να φύγεις γρήγορα. Στρίψαμε προς την πλατεία. Δρόμοι καθαροί, πεζοδρόμια φαρδιά και άνετα για τους πεζούς, ειδική λωρίδα για τους τυφλούς και τα ΑΜΕΑ, τα καταστήματα όμορφα διακοσμημένα το καθένα στο είδος του σεβόμενα τους κανόνες αγοράς, τα κοιτούσε ο Άγγελος και γελούσε ευχαριστημένος.

-Ρε συ, Παρίσι  το χωριό μας !!!

Όταν φτάσαμε στην πλατεία χάρηκε για την αλλαγή του τοπίου που το θυμόταν κάπως φτωχό από τα παλιά. Το σιντριβάνι, το πολιτιστικό περίπτερο με τα βιβλία και τα περιοδικά που  οι θαμώνες της πλατείας μπορούσαν να διαβάζουν επί τόπου ή να δανείζονται για το σπίτι ελεύθερα και όποιος θέλει αφήνει τα παλιά του βιβλία για να διαβαστούν κι από άλλους.

-Δεν φοβάστε μη τα κλέψουν; ρώτησε.

-Μακάρι φίλε μου οι άνθρωποι να άρχιζαν να κλέβουν βιβλία, θα άλλαζε τελείως ο κόσμος μας.

Οι κήποι σε διαφορετικά χρώματα, έδιναν την εντύπωση μιας οργανωμένης ορχήστρας χρωμάτων που σε συνδυασμό με την μουσική που έβγαινε από το σιντριβάνι καθώς πετούσε ψηλά τα νερά πρόσθετε γοητεία στο χώρο. Μανάδες με παιδιά και γέροντας απολάμβαναν την ηρεμία και το καφεδάκι τους από το μικρό αναψυκτήριο του Δήμου που ήταν κρυμμένο στο πράσινο και τα γιασεμιά.

Είχε αρχίσει να βραδιάζει και η ανάγκη να βρεθούμε με την οικογένεια ήταν έντονη, καθώς ο Άγγελος ήθελε πρώτη φορά να μας κάνει το τραπέζι στα Λουτρά. Είχε κλείσει μια μικρή σουίτα στα όμορφα παραδοσιακά μπανγκαλόουζ των Λουτρών, μια και το παλιό ξενοδοχείο εξεμέτρησε τον βίο του και λειτουργούσε ως μουσείο των Λουτροπόλεων της Ελλάδος με φωτογραφικό και διαφημιστικό υλικό. Κάποια δωμάτια διατίθενται δωρεάν σε αναγκεμένους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Δεν πίστευε στα μάτια του για την έξυπνη επένδυση όπου με μόλις 700.000 ευρώ, κατασκευάστηκαν 15 σπίτια, άλλα ξύλινα με κορμούς δέντρων και άλλα προκατασκευασμένα, σε απομίμηση παλιών μακεδονικών σπιτιών της περιοχής μας.

Χώροι καθαροί, όμορφα διακοσμημένοι, λουλούδια και χρώματα να σε τρελαίνουν, και  δύο δεντρόσπιτα κρεμασμένα στις τεράστιες λεύκες, προκαλούσαν τους απαιτητικούς πελάτες για άλλες εμπειρίες!!!

Το τσιπουράδικο και το εστιατόριο σε κατάσταση που θα ζήλευαν τα καλύτερα μαγαζιά του είδους, καθαριότητα, γούστο, αισθητική. Το σέρβις υπέροχο και η ευγένεια των υπαλλήλων επαγγελματική. Ξεναγηθήκαμε στις μεγάλες βυζαντινές δεξαμενές που συντηρήθηκαν και αναστηλώθηκαν πλήρως, στο spa, στα υδρομασάζ, στον χώρο φυσικοθεραπείας, στο μικρό εμφιαλωτήριο νερού με ιαματικό νερό των πηγών μας, στο γυμναστήριο των Λουτρών, στις παιδικές χαρές και στην αναπαράσταση του βλάχικου οικισμού. Ο φίλος μου έπαθε την πλάκα του από τις τρομερές αλλαγές του χώρου. Σε λίγη ώρα θα ξεκινούσε ο θερινός κινηματογράφος για τους ανθρώπους των ΚΑΠΗ που φιλοξενούνται στα Λουτρά ή για τους φανατικούς του είδους, ενώ στις πισίνες η νεολαία απολάμβανε το βραδινό ποτό της υπό τους χαλαρούς ήχους της μουσικής. Η υπόλοιπη βραδιά πέρασε με τα δικά μας και τα οικογενειακά μας.

Το πρωί νωρίς - νωρίς ξαμοληθήκαμε στην πόλη για περίπατο και επισκέψεις σε άλλους χώρους, όπως στο Βυζαντινό μουσείο, το Λαογραφικό μουσείο, όπου θαύμασε το μεράκι των ανθρώπων να συντηρήσουν τον πολιτισμό της περιοχής μας.

Για το μεσημέρι αποφασίσαμε να φάμε στο σπίτι, αλλά εξέφρασε την επιθυμία για μια βόλτα στον παλιό Λαγκαδά, όπου οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων ήταν έντονες. Τα όμορφα παλιά σπίτια συντηρημένα και αναπαλαιωμένα, ο Μύλος του Γεωργιάδη επισκέψιμος μουσειακός αλευροβιομηχανικός χώρος αλλά και καταπληκτικό εστιατόριο, όπου φιλοξενεί και μουσικές εκδηλώσεις στην αυλή του, το σπίτι του Τούμπουρα (λίγο πιο πέρα) με την υπέροχη μεγάλη αυλή και τα δέντρα, έγινε ένα καταπληκτικό εστιατόριο με καφέ-μπάρ, το σπίτι του Ζλατάνου λειτουργεί σαν Δημοτική βιβλιοθήκη και στην όμορφη αυλή του απολαύσαμε κάτω από τα πλατάνια τον πρωινό μας καφέ. Απέναντι του Βενιώτη διαμορφώθηκε σαν λαογραφικό μουσείο που προβάλλει την παράδοση της κατασκευής λιμναίων καραβιών και που συναντά κανείς πληροφορίες για την ιστορία των παλιών λαγκαδιανών κατασκευαστών, αλλά και τη λαογραφία της πόλης, το δε σπίτι του Νταλόγκου ως λαογραφικό μουσείο. Οι δρόμοι στρωμένοι όλοι με απομίμηση πέτρας ,σαν καλντερίμι, τα όμορφα παραδοσιακά φωτιστικά τόνιζαν το χώρο και το πάρκο της πλατείας της Μητροπόλεως πνιγμένο στο τριαντάφυλλο και το γιασεμί.

-Μια και έχουμε χρόνο για το φαγητό δεν πάμε και μέχρι τη λίμνη; του είπα.

Φύγαμε. Η λίμνη μας περίμενε αγαπητικά γιατί εκεί περάσαμε τα ομορφότερα χρόνια της νιότης μας. Η αποκατάσταση του λιμναίου οικισμού, με τις παραδοσιακές ψαροκαλύβες, όμορφα διακοσμημένες με τα εργαλεία της αλιευτικής τέχνης, οι παλιές ψαρόβαρκες να ξεκουράζονται στην άκρη του οικισμού, το παλιό κτήριο του κωπηλατικού ομίλου, πρόθυμο να μας δείξει στο μικρό μουσείο του την ιστορία της λίμνης και του κωπηλατικού ομίλου, με βίντεο και εικόνες καθώς και ενημερωτικό υλικό για την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Η Κορώνεια συρρικνωμένη, αλλά ζωντανή. Ένα τσιπουράκι στο όρθιο στο μπαράκι του κωπηλατικού και φύγαμε για φαγητό στο σπίτι.

Στο τραπέζι ο Άγγελος δεν μπορούσε να σταματήσει να μιλά για την αλλαγή που βρήκε στον τόπο μέσα στα τελευταία χρόνια, η έκπληξη του και η περηφάνια του μεγάλη για τους συμπατριώτες του. Για το απόγευμα και το βράδυ κανονίσαμε να κάνουμε μάζωξη η παλιά παρέα για να αναθερμάνουμε αγάπη και φιλίες. Η νύχτα πέρασε με τραγούδια, συγκίνηση και αναμνήσεις….

Ο δυνατός ήχος ενός κουδουνιού με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι τρομαγμένος, η γυναίκα μου χαμογέλασε λέγοντας πως «το έδωσα και κατάλαβε»!!! ξέρεις πόσες ώρες κοιμάσαι;;; από χτές που γύρισες από τη δουλειά και ξάπλωσες, μάτι δεν άνοιξες. Άνοιξα καλά τα μάτια μου και τσιμπήθηκα για να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Όνειρο λοιπόν;;; Θέλησα να πάρω το ποδήλατο και να τρέξω προς τη γέφυρα, το Μπίλλειο, το Μπαρέτη, τα Λουτρά, να φωνάξω το όνομα του Άγγελου δυνατά. Τεντώθηκα νωχελικά και έφτιαξα καφέ για να διηγηθώ στους δικούς μου το όνειρο. « Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά», έλεγε ένα παλιό τραγούδι, και γω το έκανα όνειρο, προσμονή και ελπίδα, όχι μόνο γι’ αυτόν αλλά και για την πόλη που ζούμε. Γιατί να μην ήταν η ζωή μας όπως στα όνειρα;;;

 

Τρύφων Τσομπάνης




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium