Αρθρο της Βουλευτού Β΄Θεσσαλονίκης Σταυρούλας Ξουλίδου

«Χωρίς θρησκεία και ελληνική γλώσσα διαλύεται η πατρίδα μας» είχε πει η αξιοσέβαστη και αξιομνημόνευτη μορφή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Μια ρήση τόσο μεστή και συνάμα τόσο ειλικρινής. Οι έννοιες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού συναντιούνται από τα προ Χριστού ακόμα έτη στην ευθεία πορεία της ιστορίας, όπου γεννάται μια καινούργια εθνικότητα, ένας νέος πολιτισμός που συνθέτει τον Ελληνισμό με όχημα την αξία του Χριστιανισμού. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας βασίζεται στην πλέον άρρηκτη σύνδεση που υφίσταται μεταξύ της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Οι δύο αυτοί θεσμοί συμπορεύτηκαν και εξακολουθούν να είναι συνοδοιπόροι στη διαμόρφωση της εθνικής, της πολιτισμικής και της ιστορικής ταυτότητας άλλοτε μέσα από την ταύτιση ιδεών και άλλοτε μέσα από ισχυρές και αντιφατικές συγκρούσεις. Η θρησκεία είναι αρωγός και συνδιαμορφώνει την εθνική και πατριωτική συνείδηση χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η «επικρατούσα θρησκεία» λειτουργεί ασφυκτικά και περιορίζει την ελευθερία σκέψης, λόγου και δράσης. Αντίθετα, σέβεται το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και έχει ειρηνικά και δημοκρατικά συνυπάρξει με άλλες θρησκείες αξιοποιώντας θετικά και γόνιμα τις διαφορές που παρουσιάζουν μεταξύ τους και σαφώς σέβεται τους ιερούς κανόνες της θρησκευτικής ισότητας.

Στο πέρασμα, λοιπόν, των αιώνων ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία επένδυσαν ο ένας στον άλλον, ολοκληρώθηκαν και έπλεξαν το εγκώμιο του λαμπρού και περίτρανου ελληνικού πολιτισμού. Κράτησαν ανόθευτο και αδιάβρωτο το συμπαγή πυρήνα του ελληνικού στοιχείου από τους βάρβαρους καπηλευτές που πάλευαν βίαια και αθέμιτα να το σπιλώσουν. Οι αρετές και οι ηθικές αξίες της Ορθοδοξίας ήρθαν σε επαφή με τον Ελληνισμό και σφράγισαν την ταυτότητα του πολύπαθου έθνους μας. Ενός έθνους με ανεκτίμητο πολιτιστικό μέγεθος που ενέπνευσε, δίδαξε τον πολιτισμό, την τέχνη και τη δημοκρατία.

Με αυτές τις αξίες οφείλουμε να πορευτούμε κι εμείς για να εξοστρακίσουμε και να εκδιώξουμε ό, τι μολύνει και αμαυρώνει την εθνική μας συνείδηση, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και το εθνικό μας όραμα. Αν αποκοπούμε από την πίστη, θα αποκοπούμε και από τον ελληνισμό. Είναι τιμή μας που ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία έχουν οικουμενική αποδοχή. Είναι όμως και ευθύνη όλων μας να διατηρήσουμε τον πήχη αυτών των δύο ιδανικών ψηλά για να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς όλες τις σύγχρονες προκλήσεις.

Η Θρησκεία και ο Ελληνισμός είναι εχέγγυα για το μέλλον και όχι μια απλή προγονόπληκτη, στείρα, παθητική, ανούσια αναπαραγωγή και αποδοχή του παρελθόντος».