Τον Απρίλιο του 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωνε από το ακριτικό Καστελόριζο την είσοδο της Ελλάδας στην εποχή των μνημονίων, ελάχιστοι ίσως γνώριζαν τί σημαίνει η λέξη καθεαυτή. Ακόμη και οι ίδιοι οι βουλευτές της τότε κυβέρνησης που υπέγραφαν με κλειστά μάτια ένα μεγαλοπρεπή τόμο δεκάδων σελίδων που ποτέ δεν διάβασαν, μιλούσαν για μια συνθήκη, μια σύμβαση, ένα υπόμνημα, μια χάρτα και προσπαθούσαν να ξορκίσουν την πραγματική του έννοια και σημασία με πλείστους άλλους ευφημισμούς. Έπειτα ήρθε το μνημόνιο σταθερότητας, το μνημόνιο ανάπτυξης, το επικυρωποιημένο μνημόνιο, το αναθεωρημένο μνημόνιο μέχρι που η λέξη έγινε τόσο οικεία, άλλαξε νόημα και εντυπώθηκε στον ψυχισμό του Έλληνα και της Ελληνίδας με τα πιο μελανά χρώματα.

Ετσι, τον οριστικό και αμετάκλητο ορισμό της λέξης δεν τον προσέδωσαν τελικά ούτε οι οικονομολόγοι, ούτε οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, ούτε οι περίφημες δεξαμενές σκέψης  όπως πολλοί θα περίμεναν, αλλά ο ίδιος ο ελληνικός λαός ο οποίος βίωσε και βιώνει ακόμα στην καθημερινότητά του πώς μια λέξη μπορεί στην κυριολεξία να ισοπεδώσει τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων. 1,5εκατ. εγγεγραμμένοι άνεργοι, μαζικές απολύσεις, χιλιάδες λουκέτα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και εργασιακών κεκτημένων,  ανασφάλιστη εργασία, δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, εξαφάνιση του κράτους πρόνοιας, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, αβάσταχτη υπερφορολόγηση, νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, κατασχέσεις, αυτόφωρες συλλήψεις για χρέη, έντονο ρεύμα μετανάστευσης, υποσιτισμένα παιδιά στα σχολεία, νεοάστεγοι, φτώχια, εξαθλίωση, συλλογική μελαγχολία, κατάθλιψη, αυτοκτονίες… Αυτά σημαίνουν μνημόνιο.

Είναι πασιφανές πως η εγχείρηση απέτυχε. Σε πείσμα όμως πολλών ο ασθενής δεν πέθανε ακόμη. Η ελπίδα υπάρχει. Έρχεται και ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με βασικό του εργαλείο το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που θέτει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, δεσμεύεται πως πρώτη προτεραιότητά του είναι η αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης του λαού μας και παράλληλα η ανάκτηση της εργασίας και η επανεκκίνηση της οικονομίας.

Με άμεση ηλεκτροδότηση και επιδότηση διατροφής σε 300.000 νοικοκυριά, με πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, με αποκατάσταση της 13^ης σύνταξης για τους χαμηλοσυνταξιούχους, με δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ανασφάλιστους ανέργους, με ειδική κάρτα μετακίνησης στα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, με πρόγραμμα απασχόλησης για 300.000 θέσεις εργασίας, με κατάργηση των ρυθμίσεων για τις μαζικές απολύσεις, με επαναφορά του πλαισίου θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων, της μετενέργειας, των συλλογικών συμβάσεων, της διαιτησίας. Με κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, με αφορολόγητο για όλους στις 12000 ευρώ. Μέτρα αναγκαία, εφαρμόσιμα, κοστολογημένα, ρεαλιστικά.

* Ο Κώστας Αμπατζάς είναι δικηγόρος

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

Συντονιστής της Περιφερειακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Κεντρικής Μακεδονίας

Υποψήφιος Βουλευτής στην Β’ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ