Χρονογραφικά σημειώματα

Αποτελεί ανάμνηση πλέον για όλους μας η αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης μας, μια και ό,τι το μεράκι και η αισθητική των παλαιοτέρων δημιούργησε, το έχουμε καταστρέψει με την αδιαφορία μας συστηματικά. Ξεφυλλίζοντας το φωτογραφικό μου αρχείο έπεσε στα χέρια μου η φωτογραφία του παλιού Διοικητηρίου της πόλης μας, ένα κτήριο κλασικό με μια νέα αισθητική που προώθησε και δημιούργησε στην πόλη μας ο αρχιτέκτονας Παιονίδης, γνωστός και καταξιωμένος αρχιτέκτονας των αρχών του 20 αιώνα, άνθρωπος που έχτισε στον Λαγκαδά το Α’ Δημοτικό σχολείο, το καταπληκτικό κτήριο των Λουτρών, την Εθνική Τράπεζα Λαγκαδά, το Γυμνάσιο Λαγκαδά, το σπίτι του Τανάσκου πίσω από το πρώτο Δημοτικό, κτήρια που δήλωναν την νέα αρχιτεκτονική πρόταση των αρχών του 20ου αιώνα. Ο ίδιος έχτισε και όλα τα μεγάλα και ονομαστά κτήρια της Θεσσαλονίκης.

Το Διοικητήριο Λαγκαδά τότε

Τα κτήρια αυτά έμελλε να τραυματιστούν κατά τον μεγάλο σεισμό του 1978 και κατά την γνωστή λαγκαδιανή ρήση ότι ο «σεισμός ήταν σωσμός», έσπευσαν όλοι να κατεδαφίσουν ό,τι μπορούσαν για να ανοικοδομήσουν νέα σπίτια. Και οι μεν πολίτες χωρίς καθοδήγηση και πολλές σκέψεις το εφάρμοσαν άμεσα μια και δίνονταν άτοκα δάνεια και πραγματικά έχτισαν νέα σπίτια με τον νέο αντισεισμικό κανονισμό. Όμως, τότε κατεδαφίστηκαν και δημόσια κτήρια που θα μπορούσαν με κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σωθούν, γιατί  π.χ. και ο ναός της Αγίας Παρασκευής έπαθε μεγάλες ζημιές, αλλά δεν διανοήθηκε κανένας να τον γκρεμίσει!

Θυμούμαι το Διοικητήριο σαν έναν χώρο που έσφυζε από ζωή καθώς εκεί συγκεντρώνονταν όλες οι Δημόσιες υπηρεσίες της πόλης μας. Θα έβρισκες εκεί το Δημόσιο Ταμείο, την Εφορία, το ΙΚΑ, το Ειρηνοδικείο, ήταν πραγματικά ένα Διοικητήριο της πόλης με όλη τη σημασία της λέξεως. Γύρω στο 1984 το κτήριο κατεδαφίστηκε και άρχισε η ανέγερση νέου Διοικητηρίου, με την ελπίδα και τον σκοπό να ξαναστεγάσει εκεί όλες τις Δημόσιες υπηρεσίες. Στα επόμενα χρόνια παραδίπλα οικοδομήθηκε το κτήριο του Επαρχείου που στεγάζει την Οικονομική Εφορία και ελπίζαμε στη συνέχεια στην ολοκλήρωση του έργου. Σήμερα, 31 χρόνια μετά, το κτήριο παραμένει σε πλήρη εγκατάλειψη, αφημένο στη μοίρα του και τις καιρικές συνθήκες του τόπου μας, ο σκελετός του κτηρίου αρχίζει να εμφανίζει τα πρώτα ίχνη της επερχόμενης καταστροφής, τα δέντρα έχουν πνίξει τον χώρο, η αδιαφορία των αρχών του τόπου μας είναι τραγική, κανένας αυτή τη στιγμή δεν ενδιαφέρεται να δει το νομικό και ιδιοκτησιακό καθεστώς του χώρου και να κινηθεί σωστικά για το χώρο. Ο Λαγκαδάς αυτή τη στιγμή στερείται  Ειρηνοδικείου αλλά και ο Δήμος μας με την Καλλικρατική ενοποίηση αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εξεύρεσης χώρων. Η διαμόρφωση του κτηρίου εξυπηρετεί άνετα τις ανάγκες ενός δικαστικού μεγάρου, καθώς υπάρχει και αμφιθεατρική αίθουσα, τα δε χρήματα που έχει πληρώσει ως τώρα το κράτος για ενοίκια του Ειρηνοδικείου σε ιδιόκτητο χώρο, θα έχτιζε ως τώρα 3 ειρηνοδικεία! Αν το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν ενδιαφέρεται για την αξιοποίησή του θα μπορούσε κάλλιστα ο Δήμος να το εντάξει σε ένα πρόγραμμα και να το αξιοποιήσει για τις δικές του ανάγκες και την μεταφορά υπηρεσιών. Η αλλιώς, ας δοθεί σε μια Τράπεζα για να το αξιοποιήσει, ας δοθεί σε έναν επιχειρηματία να το ολοκληρώσει και να το εκμεταλλευτεί ανάλογα. Είναι κρίμα να βλέπουμε να καταστρέφεται ένας χώρος που χτίστηκε με λεφτά του ελληνικού λαού, είναι ασυγχώρητο λάθος η αδιαφορία όλων. Επιτέλους ας κάνουμε «ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», όπως λέει ο Ελύτης, μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά δεν βλέπω και τίποτα  περισσότερο αναγκαίο.

Το Διοικητήριο σήμερα

Θεωρούμε ότι είναι ντροπή για 31 χρόνια να αδιαφορούμε για κάτι που θα μπορούσε να αποβεί ωφέλιμο για τον τόπο μας. Οι ειδικοί λένε ότι τα σύγχρονα κτήρια δεν μπορούν να έχουν ζωή μεγαλύτερη των 50-60 χρόνων, εμείς ήδη διανύσαμε τα μισά χρόνια της ζωή του στην απραξία!!! Επιτέλους κάποιοι ας αναλάβουν την ευθύνη τους απέναντι στον τόπο και την ανάπτυξή του.

ΥΓ. Αλήθεια με την ένταξη του Μύλου Γεωργιάδη στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ τι γίνεται; Με τα άλλα παραδοσιακά του Λαγκαδά, της Όσσας, του Σοχού, υπάρχει σχέδιο σωτηρίας;