Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 10:24:31



















Επισκέπτες Online: 689


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Το νέο πολιτικό μας «αφήγημα»!!!!!
07-09-2015
Το νέο πολιτικό μας «αφήγημα»!!!!!

Χρονογραφικά σημειώματα 

Του
Τρύφωνα Τσομπάνη

 

Στην σύγχρονη πολιτική μας πραγματικότητα, ο λόγος δεν ήταν ποτέ φορτισμένος με την εμπειρία που κομίζει πάντα μια λέξη. Στην ελληνική γλώσσα ο λόγος ήταν πάντα φορτωμένος με εμπειρία ζωής και κυρίως με το βάρος μιας ιστορικότητας που πάντα διδάσκει και νουθετεί. Από τη μεταπολίτευση και μετά ο πολιτικός λόγος στη χώρα μας, πέρα από το ότι έχασε την ουσία του, δηλαδή την πνευματικότητά του, μετατράπηκε σε ξύλινο λόγο, έχασε και τη δυνατότητα ακόμα να περιγράψει τα πράγματα όπως είναι. Αναζητείστε στον πολιτικό λόγο πόσες εκφράσεις χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει ας πούμε ένα κυβερνητικό ανασχηματισμό ή μια κυβερνητική πράξη. Ως τώρα, ας πούμε, στις εκλογές μιλούσαμε για κομματικά προγράμματα, για ανασχεδιασμό, για επανίδρυση του κράτους, για νέο ξεκίνημα. Τώρα όλοι σχεδόν υιοθέτησαν τον νεολογισμό ΑΦΗΓΗΜΑ. Τι σημαίνει όμως αφήγημα; Σημαίνει «περιγραφή», «ιστορία», «παραμύθι». Όλα όμως καταλήγουν στην τελευταία λέξη που τα λέει στην πραγματικότητα όλα και ξεκάθαρα, ότι τα πολιτικά μας κόμματα που τόσα χρόνια μας κούρασαν με τις «αλήθειες» τους και τα προγράμματά τους, που δεν μπόρεσαν ποτέ να τις δούνε να παίρνουν σάρκα και οστά, τελικά ανερυθρίαστα μας λένε ότι τώρα ξεκινάμε με ένα νέο αφήγημα, δηλαδή ένα νέο παραμύθι. Τα παραμύθια είχαν συνήθως στόχο να νανουρίσουν και να κοιμίσουν τα παιδιά. Το νέο λοιπόν αφήγημα-παραμύθι είναι ότι η νεκρή βασιλοπούλα, η ωραία Ελλάδα, θα ξαναγυρίσει στη ζωή μόνο αν τη φιλήσει το πριγκιπόπουλο, που άλλοι το λένε Αλέξη, άλλοι Βαγγέλα, άλλοι Σταύρο, και είναι κι άλλοι ακόμα που σπρώχνονται για το φιλί της ζωής!!! Το ερώτημα όμως είναι ποιάς ζωής; Της δικής τους ή της Ελλάδας;  Αλλοι πιστεύουν πως αν τη φιλήσουν όλοι μαζί, μπορεί να αναστηθεί αμέσως. Το θέμα όμως είναι πως οι «καλοί μας» πρίγκιπες δεν ξέρουν καν να φιλούν γιατί δεν αγάπησαν ποτέ τη βασιλοπούλα, η οποία παρά τα τραγούδια που της λέγανε για να μεγαλώσει πως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», τελικά υπέκυψε στο μοιραίο, από την ασφυξία των πριγκίπων. Τα φιλιά τους ήταν «φωτιά» όπως έλεγε και ο λαϊκός βάρδος! Την κάψανε την «κοπέλα». Φίλες και φίλοι, η ελληνική κοινωνία βιώνει πραγματική καταστροφή, αληθινό εφιάλτη τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι το αποτέλεσμα του εξωφρενικού υπερδανεισμού που έσπρωξαν τη χώρα αυτοί που στις 20 Σεπτεμβρίου θα θελήσουν να μας ξανασώσουν. Η Ελλάδα ζει τη δυσκολότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας της και δυστυχώς ενώ όλοι το κατάλαβαν και εδώ και σε όλο τον κόσμο, οι μόνοι που δεν το πήραν χαμπάρι είναι οι νεαροί και ώριμοι πρίγκιπες, που ξανακατεβαίνουν στον εκλογικό στίβο, για να φιλήσουν ξανά την εξουσία για να πάρουν, όχι να δώσουν ζωή, για άλλα πέντε χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Κομματικά απολιθώματα, νεκρά από ιδεολογίες και οράματα, ξιπασμένες πολιτικές γεροντοκόρες που ονειρεύονται δείπνα και δεξιώσεις με φράκο και επίσημη στολή, ή εσχάτως με ό,τι βρήκαν στη λαϊκή, που αναμασούν και εκτοξεύουν ασυνάρτητες μπαρούφες ως δήθεν πολιτικά οράματα για το μέλλον, χαμένοι κάπου μεταξύ 1917 και 1967, άνθρωποι που αν δεν υπήρχαν τα κομματικά γραφεία να τους παρέχουν τροφή και στέγη κομματική, θα είχαν σήμερα την αγωνία όλου του κόσμου που στήνεται στην ουρά για το μεροκάματο. Κάποτε ο αείμνηστος Γέρος Παπανδρέου είχε πει το αμίμητο ότι «αν δεν υπήρχε η αριστερά, η δεξιά θα έμενε ανεπάγγελτος». Αυτή τη ατάκα του Γέρου μένει ακόμα να επιβεβαιώνεται απ’ όλες τις κομματικές γωνίες και πλευρές. Πολιτικά κόμματα πεθαμένα από καιρό, είναι αδύνατο να αναστηθούν ως άλλος «Φοίνιξ» από τις στάχτες τους και να παράγουν ζωή, ελπίδα και πολιτική. Ποιός πολίτης, οιουδήποτε κόμματος, μπορεί να είναι ευτυχής για τις τραγικές εκπλήξεις που του επεφύλαξε το κόμμα του; Ποιος μπορεί να μείνει ψύχραιμος με την παρέλαση των κομματικών κλακαδόρων από τα έδρανα της εξουσίας και το μοίρασμα των θέσεων στα δικά τους παιδιά; Ποιος αντέχει να βλέπει το ρουσφέτι να ανανεώνεται αλλάζοντας χρώμα και αέρα εξουσίας; Ποιος θεωρεί ότι άτομα γελοία, τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας και μικρονοϊκά, ανίκανα για ρήξεις και καινοτομίες, μπορούν να προσφέρουν στη σωτηρία της χώρας, πέραν του διασυρμού και της επίδειξης ξιπασιάς; Ποιος σοβαρός ευρωπαίος δανειστής θα δεχόταν να πληρώσει την εθνική μας ανοησία να ξοδεύουμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για εκλογές με δανεικά; Ποιος έμεινε σήμερα να πιστεύει στα διλλήματα «δεξιά», «αριστερά», «φιλελεύθερα», «σοσιαλιστικά», όταν προχθές μόλις στη Νέα Υόρκη τα 20 μεγαλύτερα fund managers παγκοσμίως, συζητούν γιο το μέλλον της χώρας μας, ερήμην ημών, και πώς θα αυξήσουν την σε τρισεκατομμύρια μετρούμενη περιουσία τους, ενώ οι Έλληνες, ως «αεί παίδες» παιδιαρίζουν με το μέλλον της πατρίδας μας! Ποιο είναι το ζητούμενο αυτών των εκλογών; Η σωτηρία της χώρας και ο επανατροχιασμός της οικονομίας μας. Ποιος θα το κάνει; ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ. Οι νυν πολιτικοί ξέρουν; Απέδειξαν πως όχι! Αυτοί, πήραν κόμματα του 50% και τα έκαναν κομματάκια, πήραν ταμεία βαρβάτα από κρατικές επιχορηγήσεις και χρωστούν στο ίδιο το κράτος που τους χρηματοδοτούσε! Η πατρίδα μας διαθέτει ανθρώπους κορυφαίους στον κόσμο, (όχι αυστραλιανές γραφικότητες των παιγνίων με Κανταφικές ιδεοληψίες), που θα μπορούσαν σε μια πανστρατιά να συνδράμουν τη χώρα, χωρίς παρεμβάσεις ξένων οίκων και Γιαπωνέζων «αυθεντιών».

Χρειάζονται  Ανθρωποι που διαθέτουν κύρος και γνώση της διεθνούς πραγματικότητας, που δεν θα αναλωθούν σε πολιτικά τερτίπια και πολιτικά κόστη. Το κόστος θα πρέπει να το πληρώσουν αυτοί που δημιούργησαν το θέμα, και όλοι εμείς που ανεχτήκαμε τόσα χρόνια να βράζουμε σε ένα καζάνι χωρίς να δείχνουμε ότι ενοχλούμαστε από την κατάσταση. Κάποτε πρέπει να ξεπηδήσουν νέοι άνθρωποι, με σωστότερες αρχές, με μέτρο, με σχέδιο, με όραμα, με αξίες κυρίως διαφορετικές από τις φθαρμένες υπάρχουσες. Παιδιά όχι του κομματικού σωλήνα, αλλά της εργασίας και της έρευνας, της επιστημοσύνης και της γνώσης, που θα σεβαστούν ιστορία, πολιτισμό και αξίες ζωής. Μπορεί αυτά να είναι όνειρα θερινής νυκτός, αλλά κάποτε λέει ο ποιητής «παίρνουν και τα όνειρα εκδίκηση». Μακάρι να γίνει γρήγορα, αρκεί να έχουμε όπως λέει ο Δ. Σολωμός: «ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής».



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium