Είμαι σίγουρος πως αν οι σκύλοι επέλεγαν ένα τραγούδι και μια μουσική για ….. «εθνικό τους ύμνο» θα επέλεγαν το τραγούδι του Ξαρχάκου «άπονη ζωή» γιατί τους πάει γάντι κυρίως εκεί που λέει «μας πέταξες στου δρόμου την άκρη μας αδίκησες. Μια μπουκιά ψωμί για μας τα…ορφανά κουταβάκια (επιτρέψτε μας την παραλλαγή) ας χαλάλιζες…»!

Δύσκολο στ’ αλήθεια να κάνεις ρεπορτάζ στον κόσμο των ζώων, όμως με λίγη προσπάθεια μπορείς να μάθεις τελικά πολλά για τα προβλήματά τους, πλησιάζοντας μια  σκυλοπαρέα που βρίσκεται ξαπλωμένη στο γρασίδι της κεντρικής μας πλατείας.

Η απελπισία είναι ζωγραφισμένη στις μουσούδες τους καθώς βλέπουν τις εργασίες στο νέο  todaylicious,  που αντικατέστησε το κρεοπωλείο και αποτελούσε πηγή τροφής για αυτά. Χρόνια τώρα τα βλέπαμε αραχτά πάνω στο γρασίδι με μια κοκάλα στο στόμα να αγωνίζονται να χορτάσουν την πείνα τους, αφού οι φιλόζωοι που τα είχαν αναλάβει, μόλις ξέσπασε η κρίση, τα εγκατέλειψαν στον πρώτο έρημο δρόμο και τα άφησαν στην τύχη τους ή τα παρέδωσαν στην φιλοζωϊα των άλλων. Αν στήσεις αυτί και μάθεις λίγο τη σκυλοεπικοινωνία, πραγματικά μαθαίνεις πολλά πράγματα. Με το πρώτο ουστ! παρατηρείται μια ανησυχία και σηκώνονται κουρασμένα για να αλλάξουν χώρο. Πάντως δεν περίμενα να υπάρχει τέτοια αστυφιλία στον κόσμο των σκύλων, γιατί ως τώρα τα θεωρούσαμε ζώα της αυλής και του χωραφιού. Όμως, η κρίση τελικά επηρέασε και τη δική τους ζωή. Έμαθα πως μόνο στην πόλη μας υπάρχουν 500 αδέσποτα και σε όλο τον Δήμο μας περίπου 3.500. Ο ΑΖΩΡ κοίταξε με μια έντονη ματιά τη ΡΟΗ που έφτασε στην πλατεία αναζητώντας τροφή, κάποιοι πιο ευέξαπτοι άρχισαν να γαυγίζουν για να την τρομοκρατήσουν, όμως η παρέμβαση του μπαστουνιού ενός παππού που καθόταν στο παγκάκι έδωσε τέλος στο επεισόδιο. Συχνοί και γνωστοί οι σκυλοκαβγάδες για το ποια συμμορία θα ελέγξει την περιοχή, η οποία οριοθετείται με το σήκωμα του ποδιού και την αντίστοιχη ενέργεια. Έτσι γίνεται ο χώρος τους κάστρο απροσπέλαστο για περαστικούς και περίεργους σκύλους που ελέγχουν τους κάδους. Βέβαια, η πλατεία μας αποτελεί ακόμα και θα αποτελεί με τους υπάρχοντες κάδους, πόλο έλξης αφού η Δημοτική αγορά προσφέρει …δωρεάν γεύμα. Θα λέγαμε δηλαδή πως το «κοινωνικό σκυλοεστιατόριο» της αγοράς καλά κρατεί, οι δε κάδοι των σκουπιδιών συχνά αδειάζουν πριν προλάβει το απορριμματοφόρο να τους αδειάσει (έχετε δει σκύλο να κλέβει σακούλα; Είναι απίθανοι!). Κατά τα άλλα, η πλατεία έγινε για τους πολίτες, να χαίρονται το σιντριβάνι, την αγορά, τα λουλούδια των πάρκων ή να απολαμβάνουν το καφεδάκι τους σε καταπράσινο καθαρό χώρο. Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τους σκυλοδιαλόγους θα ρίχναμε πολύ γέλιο. Η ΡΟΗ, η νέα σκύλα που εμφανίστηκε στην πλατεία, μυρίστηκε φαϊ. Μάλιστα τώρα έχει και ντιλίβερι στους σκύλους, καθώς οι φιλάνθρωποι κρεμούν έξω από τους κάδους σακούλες με φαγητά για όσους ανθρώπους δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη για να συντηρηθούν. Έτσι λοιπόν οι σκύλοι πάντα προλαβαίνουν πρώτοι. Ο ΤΖΑΚ που μόνιμα βρίσκεται ξαπλωμένος έξω από την Εθνική Τράπεζα μαθαίνει και μεταφέρει πληροφορίες στον σκυλόκοσμό τους. Έμαθε λέει πως το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε 14 χιλιάδες ευρώ για σκυλοτροφές και άλλα, αλλά τί θα γίνει κανένας, ακόμα δε ξέρει. Σκέφτηκαν μάλιστα να ορμήσουν μια μέρα στο Δημαρχείο και να διεκδικήσουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που τους ανήκουν!!! Είπαμε… είμαστε οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου αλλά εμείς δεν είμαστε πολίτες να μας δουλεύουν!!! Φίλοι – φίλοι, αλλά άμα λάχει ορμάμε και σε κανέναν περαστικό και τον στέλνουμε στο ΕΣΥ για αντιτετανικό, έλεγαν μεταξύ τους. Προχθές την έκανε τη δουλειά ο ΤΖΟΝΥ, όρμησε σε έναν μαθητή του Λυκείου και τον έστειλε στο κέντρο υγείας. Προ 2 εβδομάδων ο Δημητράκης  έπεσε θύμα της αγάπης ενός άλλου σκύλου, ο γράφων 2 φορές αισθάνθηκε τα δόντια του σκύλου να δοκιμάζουν την γάμπα του, στην πλατεία της λαϊκής 9 σκύλοι περικύκλωσαν κάποιον περαστικό που κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό από φόβο ο άνθρωπος, στο Κέντρο Υγείας αναρωτιούνται τι θα γίνει με τις επιθέσεις των σκύλων…Καταλαβαίνουν και οι σκύλοι το πρόβλημα, με τις κλωτσιές που τρώνε, αλλά αυτοί δεν μπορούν να το λύσουν, γιατί είναι μέρος του προβλήματος. Κάποιοι έξυπνοι που βρίσκουν τρόπο να τα ταϊζουν φόλες, αποτελούν ελπίζω μειονοψηφία. Πάντως το φυσικό περιβάλλον των αδέσποτων δεν είναι η πλατεία, τα Λουτρά, το σχολείο, η αγορά, ο δρόμος, το φροντιστήριο των παιδιών μας. Ζούμε σε μια περιοχή που δόξα των Θεώ διαθέτει τεράστιες εκτάσεις εκτός πόλης ώστε να οδηγήσουν τα αδέσποτα και να τα κρατήσουν εκεί παρέχοντας ό,τι η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει, δηλαδή τροφή και νερό. Όχι να κόψουμε 5 βαρέλια στη μέση και να τα εγκαταστήσουμε στον μπογδάνα, νομίζοντας ότι οι σκύλοι θα αφήσουν την αγορά για να απολαμβάνουν γεύμα στο ποτάμι. Υπάρχουν φορείς και σύλλογοι που ασχολούνται με το θέμα, ας τους συμβουλευτούμε, ας τους χρησιμοποιήσουμε. Στην Π. Μελά, μήνες τώρα βρίσκεται ένα υπέργηρο σκυλί που αδυνατεί να σηκωθεί ακόμα κι όταν το κορνάρουν. Χθες κόντεψαν να τρακάρουν 2 αυτοκίνητα γιατί το προπορευόμενο φρέναρε απότομα για να μη πατήσει το σκύλο. Αλλο βρέθηκε πατημένο στον κεντρικό δρόμο λίγο έξω από το Δημοτικό. Δεν είναι εικόνες που μας τιμούν. Και για να μη παρεξηγηθούμε από κάποιους ότι νοιαζόμαστε για τα σκυλιά σε καιρούς κρίσης, τους απαντούμε ότι το ενδιαφέρον μας είναι κυρίως για τους ανθρώπους, που μπορεί να κινδυνεύουν από ένα πεινασμένο ή άρρωστο σκυλί και βέβαια σε δεύτερη μοίρα το ενδιαφέρον για τα ζώα είναι ένδειξη ενός πολιτισμού.