ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ

Από την αναγνώστρια μας Μ.Μ. λάβαμε την παρακάτω επιστολή:

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, βομβαρδιζόμενοι καθημερινά από δυσάρεστες ειδήσεις, που μας αγγίζουν και σε προσωπικό επίπεδο πια, ίσως θα έπρεπε να βάλουμε μια άνω τελεία και να επανεκτιμήσουμε πράγματα της καθημερινότητάς μας που τα θεωρούμε δεδομένα.
Σκεφτείτε, όλοι εμείς, που από τύχη ή επιλογή, ζούμε σε μία πόλη σαν το Λαγκαδά έχουμε τη φύση δίπλα μας. Είναι πολύ απλό να περπατήσουμε στις γειτονιές με τα χαμηλά σπίτια και τους κήπους ή να φτάσουμε μέχρι τα Λουτρά Λαγκαδά. Το μάτι ξεκουράζεται και οι σκέψεις ανασυντάσσονται.
Στο δρόμο σίγουρα θα καλημερίσουμε κάποιους γνωστούς και θα χαμογελάσουμε, έτσι από συνήθεια. Δε μας απασχολεί το πρόβλημα παρκαρίσματος και μετακίνησης, ούτε χάνουμε ανώφελα ώρες πολύτιμες της ζωής μας σε ένα μποτιλιάρισμα. Και αν είμαστε και πιο συνεπείς στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας χωρίς προσπάθεια η πόλη μας θα είχε πολύ φιλικότερο πρόσωπο.
Το να απευθυνθούμε σε μια τοπική δημόσια υπηρεσία δε χρειάζεται το χρόνο και το σχεδιασμό που απαιτείται από ένα κάτοικο μεγαλούπολης και κατά πάσα πιθανότητα ένα γνωστό και συνήθως φιλικό πρόσωπο θα μας εξυπηρετήσει ανθρώπινα.
Και φυσικά η Θεσσαλονίκη είναι δίπλα μας, εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο, τώρα πια και με λεωφορείο, για περισσότερες επιλογές διασκέδασης και υπηρεσιών.
Δε λέω ότι ζούμε σε μια πόλη αγγελικά πλασμένη, αλλά εγώ -ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο μπετό της Θεσσαλονίκης- ζηλεύω, με την καλή έννοια, τα παιδιά που παίζουν ανέμελα στις γειτονιές και σκέφτομαι ότι μερικές φορές αν εκτιμήσουμε την καθημερινότητα μας, εμείς οι κάτοικοι αυτής της μικρής πόλης θα νιώσουμε τυχεροί και ευτυχισμένοι με τη ζωή μας σε σχέση με την πλειοψηφία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης.

Αλλά θα επανέλθω.