Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 10:43:01



















Επισκέπτες Online: 1318


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Χρονογράφημα του Τρύφωνα Τσομπάνη: ΛΑΓΚΑΔΑΣ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1978
20-06-2017
Χρονογράφημα του Τρύφωνα Τσομπάνη: ΛΑΓΚΑΔΑΣ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1978
 
ΛΑΓΚΑΔΑΣ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1978

Η βραδιά ήταν αρκετά ζεστή, σχεδόν ο καύσωνας της ημέρας συνεχιζόταν τη νύχτα εκείνη της 20ης Ιουνίου του 1978. Η αγορά γεμάτη κόσμο, τα καφενεία, τα ζαχαροπλαστεία, ναι… τότε που ο κόσμος πήγαινε στο ζαχαροπλαστείο για να καθίσει και να φάει γλυκό και όχι μόνο να αγοράσει, οι ταβέρνες του Λαγκαδά γεμάτες κόσμο κυρίως λουόμενους των Λουτρών μας. Ο θερινός κινηματογράφος ΑΪΝΤΑ γεμάτος, πρόβαλε ξένη ταινία. Το πήγαινε-έλα των Λαγκαδιανών στην αγορά, η γνωστή λεγόμενη βόλτα που ξεκινούσε από το Α’ Δημοτικό και κατέληγε στο Γυμνάσιο με ένα σακουλάκι μπατιρόσπορα στο χέρι, ενώ οι πιο ζωηροί και μάλλον ερωτευμένοι τολμούσαν να πάνε και παραπέρα για να μείνουν για λίγο μόνοι, στη δε περιοχή του καλαμιώνα του Γκόσιου, φιλοξενούνταν όλοι οι μεγάλοι έρωτες του Λαγκαδά. Στις εξώπορτες των σπιτιών οι παρέες των γυναικών είχαν καλά στρωμένο το μουχαμπέτι που συνδυάζονταν πάντα και με κοινωνική κριτική, αυτό που σήμερα λέμε κουτσομπολιό! Μέσα σ’ αυτό το καλοκαιρινό πανηγύρι, που ήταν μια καθημερινή υπόθεση για τη μικρή μας πόλη, ένα γεγονός από τα απρόσμενα ήρθε να ταράξει, στην κυριολεξία, τη ζωή της πόλης αλλά και των ανθρώπων της. Ένα υπόκωφος θόρυβος και ένα δυνατό ταρακούνημα κατέγραφε στην ιστορία μας τον μεγάλο σεισμό του ’78. Ο τρόμος των ανθρώπων για το ανέλπιστο, ο φόβος για το κακό, η ταραχή της στιγμής, ο πανικός για το τι θα ακολουθήσει, κυρίεψε αμέσως τη ζωή μας. Οι τηλεοράσεις αμέσως μετέδωσαν την είδηση του σεισμού με τις ανακοινώσεις του εθνικού αστεροσκοπείου να ανεβάζουν το μέγεθος στα 6,5 και 7,5 ρίχτερ. Με το πρώτο ταρακούνημα και το τρεμόσβησμα των φώτων πεταχτήκαμε από τις θέσεις μας χωρίς να ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε. Η επόμενη κίνηση ήταν να τρέξουμε στα σπίτια για να δούμε τους δικούς μας και να ερευνήσουμε την κατάσταση του σπιτιού. Βέβαια η νύχτα δεν επέτρεπε ενδελεχή έρευνα, αλλά οι πρώτες πληγές σίγουρα ήταν εμφανείς σε κάποια σπίτια. Στην αγορά ένας δυνατός γδούπος έδειχνε τις πρώτες ζημιές στο παλιό Διοικητήριο όπου έπεσε η μετώπη του κτηρίου και δύο μεγάλες μαρμάρινες μπάλες που κοσμούσαν το «αέτωμα» του κτηρίου. Στο ξενοδοχείο των «Παρισίων», επίσης ένα τμήμα του διακοσμητικού αετώματος έπεσε καταμεσής του δρόμου, στο ξενοδοχείο του Γκέλιου απέναντι από την αστυνομία κάποια εξωτερικά διακοσμητικά στοιχεία κατέρρευσαν, αλλά και η είδηση ότι γκρεμίστηκε ένα μεγάλο κομμάτι από το φουγάρο του κονσερβοποιείου, ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί κανένας εργαζόμενος, έκανε το γύρο των ειδήσεων στο Λαγκαδά.


Η βραδιά πέρασε με την αγωνία για το αύριο και με το αυτί στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις παρακολουθώντας τις αντικρουόμενες ειδήσεις των σεισμολόγων που μιλούσαν για μεγαλύτερο επερχόμενο σεισμό ή για μικροσεισμούς. Φυσικά κανένας δεν τολμούσε να μπει στο σπίτι να κοιμηθεί, πλην εξαιρέσεων, και η βραδιά πέρασε «ελληνικότατα» δηλαδή με ανέκδοτα και γέλια προσπαθώντας να διασκεδάσουμε τους φόβους μας.


Το ξημέρωμα μας έφερε απέναντι στα προβλήματα που τώρα πια τα βλέπαμε μπροστά μας. Σπίτια τραυματισμένα, σοβάδες πεσμένοι, το πρώτο Δημοτικό σχολείο με σοβαρές ζημιές, οι ναοί της πόλης με πολύ σοβαρά προβλήματα, τα καταστήματα μετρούσαν τις πληγές τους και οι άνθρωποι άρχιζαν να φροντίζουν για την επόμενη μέρα.


Στη διπλανή Θεσσαλονίκη τα πράγματα ήταν δραματικά, καθώς μετρούσε 49 νεκρούς, 200 τραυματίες και 800 χιλιάδες αστέγους. Η πολυκατοικία στην Ιπποδρομίου που κατέρρευσε έγινε το σημείο αναφοράς του κόσμου που πήγαιναν για να δουν την πολυκατοικία-τάφο των 49 άτυχων ενοικιαστών της. Αργότερα οι δικοί μας Μανώλης και Τάσος Μπίλλης θα χτίσουν το πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης στον τόπο της θυσίας των ανθρώπων.


Σε δυ
o περίπου ημέρες μοιράστηκαν αντίσκηνα ανά γειτονιά ή ανα δυο-τρεις οικογένειες. Από τις 22 Ιουνίου και μετά μπήκαμε πλέον στη λογική των σεισμοπλήκτων, που αναγκαστικά αλλάζουν τρόπο ζωής στην καθημερινότητά τους. Η συνύπαρξη βέβαια στα αντίσκηνα λίγο δύσκολη, γιατί το καθένα φιλοξενούσε δυό οικογένειες και πολλές φορές δεν ταίριαζαν τα χνώτα τους ή δεν συντονίζονταν στο ροχαλητό απόλυτα. Κάποιοι την έβγαζαν σε κάτω απ’ τα αστέρια και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο. Πάντως στις 23 τ΄αγιαννιού οι φωτιές άναψαν κανονικά στις γειτονιές για να γίνει και το έθιμο κατά πως το’ χαμε συνήθειο και για να διασκεδάσουν οι φόβοι των παιδιών που έζησαν μια νέα άσχημη εμπειρία, σεισμική μάλιστα.

Σε λίγο καιρό τα συνεργεία των μηχανικών της Νομαρχίας κατέγραφαν τις ζημιές των σπιτιών και έβαζαν σε κάθε εξώπορτα ένα άσπρο, κίτρινο, ή κόκκινο χαρτί, ένδειξη επικινδυνότητας ή μερικής βλάβης. Ο κρατικός μηχανισμός κινήθηκε σχετικά γρήγορα και όσων τα σπίτια είχαν σοβαρές ζημιές, αλλά και αυτών που δεν ήταν πολύ μεγάλες κατάφερναν με την συναίνεση των μηχανικών να χαρακτηρίζουν τα σπίτια επικίνδυνα και να εντάσσονται στην ΥΑΣΒΕ, στην υπηρεσία που αναλάμβανε την ανακατασκευή των σπιτιών. Έτσι άκουγες συχνά στην πόλη να λένε μερικοί ότι ο σεισμός αυτός ήταν σωσμός, γιατί αρκετοί κατάφεραν με πολύ χαμηλότοκα δάνεια να φτιάξουν καινούργια σπίτια. Το κακό ήταν ότι κανένας φορέας κρατικός ή Δημοτικός δεν νοιάστηκε ώστε τα 50-60 περίπου παραδοσιακά σπίτια του Λαγκαδά, που ήταν όντως στολίδια αρχιτεκτονικής και μακεδονικής αισθητικής, να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής και να συντηρηθούν διατηρώντας την εξωτερική τους τουλάχιστον μορφή. Αν γινόταν αυτό η πόλη μας σήμερα θα ήταν μια άλλη Καστοριά ή Ξάνθη με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της.


Οι δύ
o ενορίες του Λαγκαδά, πολύ γρήγορα και με την άμεση συνδρομή του κόσμου και των ενοριτών απέκτησαν λυόμενα μεταλλικά κτήρια για να καλύπτουν τις λειτουργικές τους ανάγκες, η δε εκκλησία της αγίας Παρασκευής εντάχθηκε στο πρόγραμμα της ΥΑΣΒΕ. Οι ιερείς κάθε απόγευμα έψαλλαν παρακλήσεις «εις φόβον σεισμού» σχεδόν όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Η ζωή μας πάντως κυλούσε ήρεμα, και οι φήμες για νέους μεγαλύτερους σεισμούς κάποτε στοίχειωναν τα όνειρά μας, ενώ η ζωή στα αντίσκηνα είχε πολλά ευτράπελα να προσφέρει και πολλές ιστορίες να κυκλοφορούν από τσαντίρι σε τσαντίρι για το πώς κοιμόταν ο καθείς και πως τα ροχαλητά του ενός τσαντιριού ξυπνούσαν τους ενοίκους του διπλανού! Πάντως επειδή οι μετασεισμοί συνεχίζονταν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, όλοι λίγο-πολύ είχαμε γίνει σεισμολόγοι και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε το μέγεθος του σεισμού: 3 ή 4 ρίχτερ; μπα αυτός μικρός μου φάνηκε…Ο Ρίχτερ ήταν πλέον ο πιο γνωστός μας σύντροφος καθώς τον επικαλούμασταν καθημερινά.


Ο τόπος μας ξαφνικά πάλι απέκτησε φήμη, γιατί το ρήγμα του σεισμού ήταν ανάμεσα στις δύο λίμνες και μιλούσαν όλοι για το ρήγμα της Βόλβης, στην παραλία δε της Κορώνειας ανάβλυσε αρτεσιανό νερό, στους 38 περίπου βαθμούς κελσίου, το οποίο είχε ποσότητα από θειάφι και μόλις πλησίαζες αναπτήρα έπαιρνε φωτιά. Κόσμος πολύς έτρεχε να δει και να θαυμάσει από κοντά το φαινόμενο και ο καθένας έκανε και τη δική του γνωμάτευση ή έδινε τη δική του πρόταση για την αξιοποίηση του «θαύματος». Ευτυχώς που ο καιρός κράτησε καλά όλο το καλοκαίρι και ως τον Νοέμβριο οι περισσότεροι είχαν μπει μέσα στα σπίτια τους. Πάντως ο Λαγκαδάς σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο που οι οικοδομικές εργασίες απλώθηκαν σε όλη την πόλη και στήριξαν την ανάπτυξή της για τα επόμενα χρόνια.


Έκτοτε η πόλη μας δεν ταλαιπωρήθηκε από άλλους μεγάλους σεισμούς και να ευχηθούμε να μη ξαναζήσουμε παρόμοιες εμπειρίες, που τώρα μεν μπορεί να τις σκεφτόμαστε με ρομαντική διάθεση, τότε όμως ήταν ένα δυνατό σοκ για όλη την τοπική κοινωνία, μέχρι να ξαναβρεί τον ρυθμό της.



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium