Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 22:12:08



















Επισκέπτες Online: 1150


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Ιστορία, ένας λυγμός και μια ελπίδα!!! του Τρύφωνα Τσομπάνη
26-03-2019
Ιστορία, ένας λυγμός και μια ελπίδα!!! του Τρύφωνα Τσομπάνη


Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες οι Έλληνες να ομονοήσουμε και να αισθανθούμε κοντά ο ένας με τον άλλον, πέρα από τις οικογενειακές ή φιλικές στιγμές κι εκεί μπορεί σκοτωθούμε για τα κομματικά ή τα αθλητικά, οι δε άλλες ευκαιρίες μόλις και μετά βίας δεν ξεπερνούν τις 2-3 εθνικές γιορτές μας. Αλλά ως γνήσιοι απόγονοι όλων αυτών των γιγάντων της ιστορίας, που περηφανευόμαστε γι αυτούς μερικές φορές, αντιγράψαμε όχι τα θετικά και τις ανδραγαθίες, αλλά ό,τι στραβό και αρνητικό μας κληροδότησαν, δηλαδή τον διχασμό και τη διχόνοια, λίγο μόλις καιρό μετά την λευτεριά τους. Το είχε καταγράψει άλλωστε κι ο εθνικός ποιητής στον ύμνο του για την ελευθερία« η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και συ». Τα καταφέραμε λοιπόν και στις εθνικές γιορτές να διχαστούμε και να αλλάξουμε τη φύση και τη φιλοσοφία της γιορτής και της μνήμης, κι αυτό γιατί ούτε τη μάθαμε σωστά την ιστορία μας, ούτε τη σεβαστήκαμε και ο καθείς μπορεί να τη βλέπει και να την μελετά φορώντας τα δικά του, παραμορφωτικά ίσως, γυαλιά. Απ΄ότι ξέρω η ιστορία είναι μία και τη διατύπωσε απλά και ξάστερα ο Μακρυγιάννης όταν έλεγε «αυτή την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και τη φυλάμε όλοι μαζί» ή αυτό που δίδαξε ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης στους μαθητές στην Πνύκα «αυτή την πατρίδα πρέπει να την ανεβάσουμε και να την κρατήσουμε ψηλά». Όμως ποιος ν΄ακούσει τους τότε ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ!!! Σήμερα άλλοι «στρατηγοί» λένε άλλα, ή μάλλον λένε ό,τι τους υπαγορεύουν οι κάθε λογίς σκοπιμότητες και ξενοσυμφέροντα. Καημένε Μακρυγιάννη, καημένε Γέρο του Μωριά!!!

Βγήκα κι εγώ να τιμήσω τη μνήμη και να χαρώ τη γιορτή του γένους μας, γιορτή της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας του λαού μας, αλλά δεν μπόρεσα να μη κάνω σκέψεις που προβληματίζουν τον καθένα μας. Πού πάμε λοιπόν; Για πού τραβάμε;

Ο Σολωμός έγραφε «κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νιώσεις κάθε είδους μεγαλείο»!!! έχω όμως την αίσθηση ότι μερικοί δεν την έκλεισαν ποτέ στην καρδιά τους, γιατί ένας ψευτοφιλοσοφικός διεθνισμός τους εμποδίζει να κοιτάξουν την πατρίδα κατάματα. Αυτά που ακολουθούν τις εθνικές παρελάσεις στα τηλεοπτικά μέσα, μας απαξιώνουν ως έθνος και ως νοήμονα λαό. Φανατισμοί, απαξίωση, ετικέτες,που ρίχνουν λάδι στη φωτιά που μας σιγοκαίει χρόνια τώρα. Τόσα χρόνια κι ο λόγος του Σολωμού πάντα προφητικός να απευθύνεται στους εκάστοτε ηγέτες:

«Τι θα κάνετε; Θ’ αφήστε 
να αποκτήσωμεν εμείς 
Λευθερίαν, ή θα την λύστε 
εξ, αιτίας πολιτικής;»

Βλέπετε ακόμα και η έννοια της πολιτικής στην πατρίδα μας άλλαξε νόημα και περιεχόμενο, δηλαδή ταυτίστηκε με αρνητισμό! Δυσφημίστηκε!

Και βέβαια δεν νοιάζεται κανείς ούτε για το μάθημα που δίνουμε στη νέα γενιά και την απαξίωση της πολιτικής ζωής, ούτε για την εικόνα ενός έθνους που αφού μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς κατάφερε επιτέλους να απελευθερώσει ένα μέρος μόνο της πατρίδας, αφήνοντας σκλάβα την πρωτεύουσά του, -παγκόσμια πρωτοτυπία κι εδώ- γράφει στη συνέχεια μαύρες σελίδες διχόνοιας και σπαραγμών. Ο εθνικός ποιητής κραύγαζε από τότε:

«Μην ειπούν στο στοχασμό τους

        τα ξένα έθνη αληθινά

    εάν μισούνται ανάμεσό τους                    

     δεν τους πρέπει λευτεριά»!!!

Μα…«Ποιος να ακούσει ένα ποιητή»!!! που τραγουδούσε κι ο Ξυλούρης!!!

Είδα λοιπόν τα νιάτα της πατρίδας μου να παρελαύνουν, ίσως και μερικοί χωρίς να ξέρουν τον ακριβή λόγο, αλλά χάρηκα την νιότη τους και κυρίως την παρουσία τόσων συλλόγων που παλεύουν μόνοι, για παράδοση και πολιτισμό, και χάρηκα τον παλμό τους όταν στο άκουσμα γνωστού εμβατηρίου αυθόρμητα έπιασαν το τραγούδι, και είδα τους διπλανούς μου να σιγομουρμουρίζουν τον σκοπό, και είδα ακόμα ένα δάκρυ να θολώνει τη ματιά κάποιων. Και είπα, αν ο νεοέλληνας τραγουδά για την πατρίδα και δακρύζει γι αυτήν ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!!!

Αυτά τα παιδιά πρέπει να εμπνεύσουμε και να τα διδάξουμε να τραγουδούν και να δακρύζουν για την πατρίδα τους πάντα, και να μη αφήνουν ΚΑΝΕΝΑΝ υστερόβουλο, να χαλάσει αυτή τη σχέση ζωής.

Αυτός ο πολιτισμός του Έλληνα μεγαλούργησε στους αιώνες, και όχι ο «πολιτισμός της φαγωμάρας και του διχασμού», ας πάψουν επιτέλους οι κάθε λογίς ΕΦΙΑΛΤΕΣ να προδίδουν ιστορία, ιδανικά και όνειρα,γιατίμόνο αυτά οξυγονώνουν την μνήμη και τροφοδοτούν την ιστορία μας.

Να είναι δε σίγουροι, ότι η ιστορία δεν χαρίζεται σε κανέναν, θα πάρουν κάποτε κι αυτοί τη θέση που τους αξίζει, ας φροντίσουν τουλάχιστον να είναι καλή.

                                                    



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium